Mga Tulang Pinanday ng Talinhaga

Pabalat ng Aking Panulat

Nababatid ko na mayroong hangganan
Ang bawat hibla ng aking nasimulan;
Sa lahat ng pinto na aking pinasukan
Ito na ang maituturing kong katapusan.

Sa aking pagsisid sa entablado ng uniberso
Ay nasumpungan ko ang anino ng ako-
Ang dila, tinta, palad, pahina at ang salita
Na siyang bumubuo sa aking pagkatao't adhika.

Ang lahat ng letra ay mananatiling alaala
Na sa aking pagkasino inukit- ipininta,
Ang lahat ng salita na iginuhit ng pluma
Ay mananatiling mantsa sa aking pigura.

Ang lahat ng mga librong naisapubliko
Ang siyang magsisilbi kong litrato,
Kung papaano ko liniyag ang simbolismo
Na siyang aking anino- pagkatao.

Ang lahat ng metaporang aking sinulsi,
Ang bawat talinhagang tinahi at hinabi,
Ang bawat bantas na tinahan ko at tinangi
Ay mananatiling sa aking bisig nakakubli.

Ang lahat ng tintang aking itinaktak
Sa entablado hanggang sa huling patak
Ang mananatiling marka ng aking pagsabak
Sa digmaang panulat ang siyang aking tabak.

Lahat ng tintang ibinuwis ko sa tulaan,
Mga digmaang sinuong ko sa tunggalian,
Mga tugmang tinanghal ko sa tanghalan,
Ay mananatiling nakatahan sa aking kaibuturan.

Nababatid ko ngunit totoong hindi pa ako handa
Sa maaaring paglusob ng itinuring na sigwa
Kung saan magiging tanso ang aking sula
Hudyat ng pagsapit ng aking pagtanda.

Nababatid kong lahat tayo dito ay sasapit
Kung saan malalagas ang lakas sa pag-impit
Ang palad ay mawawalan ng lakas sa pag-ukit
Ng mga tulang nakahahalina't kaakit-akit.

Hindi pa ako nakahanda sa mga posibilidad
Na maaaring malagas ang bagwis sa paglipad,
Na maaaring sumayad sa lupa ang aking palad
Kaya't ako'y humihingi ng isang baldeng patawad.

Ang literaturang nagsisilbi kong nasa at liyab
Ang dumadaloy sa pugad ng aking balat at ugat
Kaya't masisisi mo ba kung ito ang aking lahat?
Kung gayo'y patawad kung niyakap ko ang panulat at aklat.