İNKİSAR

5.

Bedenim değil ama içim titriyordu. Kalbimin atışı sanki her saniye dahada hızlanıyor gibi hissediyordum. Olduğum yerde ayağa kalktığımda "bu kim ya?" Dedi Süreyya abla. Korku dolu gözlerle bana doğru gelip bebeğini kucağına aldığında köşeye geçti.

"Hayırdır?" Hakan'ın gür sesiyle dayım bana bakıp baş parmağını kaldırdı. Ama kaldırdığı parmağı titriyordu. Korkaktı.
Agâh hariç tüm erkekler ayaktaydı ama Agâh oturduğu yerden kalkmamıştı bile.

"Bu kızı alacağım." Hakan abi bana baktığında kaşlarının havalandığını olayı anladığını farkettim.

"Hemen bu evi terketmezseniz kötü şeyler olacak." Hakan abinin uyarısını takmazken Kemal konuştu. "Siz Gülizarı neden almak istiyorsunuz?" Kemal'in sorusu daha çok titrememe sebep olurken dayım alayla gülümsedi.

"Bu şer-"

"Oturun!" Agâh'ın gür sesiyle herkesin bakışları ona döndüğünde korkuyla Yiğit'e baktım. Annesinin koynunda uyuyordu yanımda duran Süreyya ablaya "özür dilerim." Diye mırıldandım.

"Adamı tanıyorum oturun!" Sarp "peki." Diyerek yerine oturduğunda Kemal homurdanıp oturdu. Hakan ve Agâh kısa bir süre bakıştığında Hakanda karısıyla oturdu koltuğa.

Agâh bir kolunu koltuğa attığında gülümsedi dayıma karşı. Dayım korkuyordu belliydi. Peki korkuyorsa neden gelmişti?

"Al kızı." Agâh'ın söylediğiyle dumura uğradığımda bakışlarım Agâh'ı buldu. Nefesim hızlanmaya başladığında "hadi." Diyerek ısrar etti Agâh.