İNKİSAR

30.

Elleri titreyen adam sakince gülümseyip hareketsizce bir hastahane yatağında yatan sevdiği kadına baktı.

"Bu eller silah tutarken titremiyor Gülizar." Gözlerinde biriken yaşlardan dolayı daha da derinleşti gülümseyişi.

"Ve bu gözyaşları ailemden sonra ilk defa biri için akıyor,ki sen zaten ailemsin." Derin bir iç çektiğinde Gülizar'ın avuçları içerisindeki elini öptü.

"Bu ellerse ilk senin ellerinle sürtündüğünde nasır tuttu sevgilim. Özür dilerim."

~~

Her zaman aklımızda olması gereken ölüm,bazen bir an içerisinde hatırlatır kendini.
Ve o an içimizi bir korku kaplar. Ya olursa? Diye sorarız kendi kendimize,belki bu düşünce canımızı yakar. Fakat bir gerçek daha vardır ki dakikalar sonra yine unuturuz ölümlü olduğumuzu.
Ancak tekrar ya ölünce,ya ölürse hatırlarız.

İzlediğim haberden gözlerimi çevirdiğimde bana dik dik bakan Cansu'ya oflayıp kendimi toparladım.

"Otele gidelim." Cansu'nun kaşları çatıldığında "Ne?" Diye sordu.
Derin bir nefes alıp "Duydun işte." Dedim.

"Saçma sapan kararlar veriyorum. Ne yaptığımı bilmiyorum ben Cansu. Ben karar verdim. Onun için çabalamam dahi istemiyorum." Cansu bu kararıma çok sevinerek hızla başını sallamaya başladığında ayağa kalktım.
Ani kararlar ve ani icraatlar da bulunuyordum. Sonunu,sonu geldiğinde düşünürdüm.

"Ben resimleri mi nasıl alıcam?" Aniden duraksadığımda Cansu da duraksadı. "Görmemesi lazım. En azından onu çizdiklerimi." Cansu başını salladığında tekrar koltuğa oturduk.