İNKİSAR

Final.

Bunları yazmak ne bileyim çok zor.
Bu bitirdiğim ikinci kitabım ve biraz burukluk içimde peyda.

Ne yapalım...Yapacak bir şey yok.

Tek istediğim bu bölümün yorumlarında inkisarın sizde bıraktığı izleri ve düşünceleri yazmanız.

Hepinize kalp❤️

Son başlangıç,ilk bitiş.

Mutlu sonlara inanır mısınız?

Biliyorum sonumuz elbette bu değil. Her son ya ölümle ya da öldüğünde başlar insan,ama benim sonum bugünlerdi bana göre.
Hayatımda hiç bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyordum.

Bugün,o gündü.

Ben sanırım birazdan Gülizar Alaman oluyordum.

Tir tir titreyen ellerimi kavrayan elleriyle birlikte gülümsedim.
"Sakin ol" diye kulağıma fısıldadığı sırada daha çok titredim. Bu adam kalbimi titrettiğinin farkında mıydı?

"Agâh sanırım ölüyorum." Diye mırıldandığımda gülümsedi.

"Gelinlik seni çok sıkmıyor değil mi? Bak bebeğime zarar gelmesin Gülizar." Gülümseyerek kafamı iki yana salladım.

Aradan 2 ay geçmişti ve bingo!
Ben onun cinsiyetini biliyordum. Tabi Agâh birazdan öğrenecekti.

"Benim güzel gelinim." Diye fısıldayıp dudaklarıma bir öpücük kondurduğunda anında karşılığını almış tebessüm ile geri çekilmişti.

"Gelinim o kadar güzelki seni biraz kıskanabilirim." Diye mırıldandı. Homurdanarak dudaklarını tekrar öptüm.

"Gelinin her gece ya senin koynunda yatıyor ya da seni düşünerek uykuya dalıyor. Bence kıskanman yersiz." Dediğimde boynuma derin bir öpücük kondurdu. Ardından geri çekildiğinde "Unutmadan," diyerek elini arkamda duran çekmeceye attı.