İNKİSAR

20.

"Güzel olman gerekiyor Seher." Küçük elleri titriyordu. Canı yanıyordu ve bunu annesi anlamıyordu.

"Buklelerim de güzel anne." Kadın gözlerini yumup derin bir nefes aldığında düzleştiriciyi saçlarından aşağı kaydırdı. Fakat diğer günlere nazaran saçları tel tel dökülüyordu küçük kızın. Hatta çok dökülüyordu.

"Değil annecim." Dedi kadın sert bir sesle.
"Öyle olsa baban beni aldatmazdı. Düz saçlar ve mavi gözler önemli. Birde ismimiz Seher olmalı. Yoksa sevilmeliyiz...Sevilmeyiiz." Delirmiş gibi değildi delirmişti ve en kötüsü kızınıda delirtecekti.

"Anne lütfen!" Dedi küçük kız gözyaşları arasından. Abisi köşeye geçmiş çaresizce izliyordu olanları. Müdahale etse olacakları biliyordu.

"Firavunsun sen!" Diye bağırdı Agâh öfkeyle. Annesi birden elindeki düzleştiriciyi bıraktığında oğluna döndü.

Firavun diye mırıldandı kendi kendine. Bu onu güldürdüğünde gözleri dolmuştu.

"Firavunum ben." Dedi ellerini çırpıp.
"Kötü yürekli,acımasız bir firavunum."

~~

"Ayrı bir güzel oldu sanki." Cansu'nun sesine karşın gülümsedim.
Gerçekten ayrı bir güzel gibiydim. Daha önce saçımı düzleştirdiğim olmuştu ama ilk defa kendime yakıştırmıştım. Agâh'ın beğeni dolu gözlerini görmek istiyordum. Umarım beğenirdi. Üzerime giydiğim siyah kıyafet düz saçlarıma da uymuştu.

Derin bir nefes aldım. Kendimi zorla Agâh'a davet ettirmiştim. İnşallah yemek yapmıştır yoksa aç kalırdım.
Kafamın içi çok dolu bir haldeydi. Ona ne ara bu kadar bağlandığımı bilmiyordum ama onsuz geçen her vakit boşmuş gibi gelmeye başlamıştı.