İNKİSAR

33.

Kitabı bitirsem de istenmeyen yeteneğe geçsem.
Ciddi anlamda gerçekten bir yazar gibi yazmak istediğim bir kitappp heyecanlıyım...

Hadi bakalım.

Yorum sayısına göre yeni bölüm atıcam.

Hayatın getirdiklerinden çok götürdükleri ile ilgileniyordum sanırım. Bunu,Cansu söylemişti.
Bana saatlerce duygu sömürüsü yaptıktan sonra beni çok övdüğü Cemil Ubeyli ile tanıştırmaya,atölyesine getirmişti.
Kendimi kandırmam mümkün olmadığından kabul ediyordum adam hakkı verildiği kadar vardı. Yaptığı çizimler insanın ruhuna dokunabilecek kadar derin anlamlar içeriyordu ve ben bu anlamların hepsini hissedebilmiştim.

Derin bir nefes alıp topuzumdan fırlayan bukleyi kulak arkama attım. Bu aralar kendimi çok salmıştım. Tek istediğim saatlerce bomboş oturup dalmaktı bir yerlere.

"Hoşgeldiniz kusura bakmayın." Cemil Ubeyli de kendi atölyesinde sonunda göründüğünde burun kıvırdım. Yaklaşık on dakikadır kendisi yoktu,biz onu bekliyorduk. Bize nasıl güvendiği hakkında bir fikrimiz yoktu fakat elinde kahvelerle gelmişti.

"Genellikle atölyem de yemem,içmem bu yüzden size ikram edecek bir şeyim yoktu." Önüme koyduğu kahve ile kaşlarım çatıldı.
"Siz?" Dedim merakla.

"Kahveyi bu şekilde içtiğimi nereden biliyorsunuz?" Duraksayarak gözlerime kitlendiğinde "Resimlerde insanların ruhuna nasıl dokunuyorsam artık bakın doğru tahmin etmişim." Karşısında bir çocuk olduğunu düşünüyor olmalıki beni bu şekilde kandırmaya çalışıyordu. Bu işin içerisinde bir şeyler olduğu zaten başından belliydi.
Gökten para yağsa benim elime elli kuruş gelirdi,koskoca ressam beni birden nasıl keşfedebilirdiki?