İNKİSAR

7.

Keşke bir serçe olsaydım derdim eskiden,bir serçenin gözyaşı döktüğü an öldüğünü öğrendiğimde serçe olmayı dilemiştim. Daha önce çok gözyaşı dökmüştüm belki ama ölmek istediğim gözyaşım annem için dökülmüştü ansızın bir gece.

Öyle bir histi ki her an bir boşluğun varlığıyla konuşuyor,hareket ediyor,düşünüyordum. Yaşarken ölmüş gibi,ölüm ölmeden hissetmiş gibi.

Annem öldükten sonra aynanın karşısına geçtiğimde göz bebeklerimde gördüğüm ölü bir benlikti,toprağım ise göz altlarımdı.

Şimdi tüm bunları düşünmek yolu izlerken mantıklı geliyordu. Asfalt kayıp giderken ben aldığım her düzenli nefeste yine annemi anıyor yine annemi anıyordum.

Güzel bir otelin önünde duraksayan araçla gözlerimi Agâh'a çevirdim. Gözleri dikkatle bana odaklanmıştı kaşlarıyla göğüs dekoltemi işaret ettiğinde yüzünü buruşturdu.

"Devamı yok mu bunun?" Dediğinde bu sefer yüzünü buruşturan bendim.
"Eskidi bu laflar ya,yeni bir şeyler bulun komutanım. Ayrıca dekolte olduğunu benden iyi biliyorsunuzdur." Kaşları havalanacak gibi olsada havalandırmadan durdu.

"Bakanların aklından neler geçiyor bilseydin giymezdin." Alayla dudaklarımı yalayıp gülümsedim.

"Onların aklından geçenleri bilmenizin sebebi sizin de aklınızdan geçmesidir büyük ihtimalle." Gözleri hafif irileşti.

"Hazır cevap!" Dediğinde kapıyı açıp indim araçtan. Göğüs dekoltesi bayağı frikik veriyordu fakat inat ettiğimden asla düzeltmedim yakasını hatta şeytan daha çok açmamı söylüyordu.