İNKİSAR

21.

"Ellerim de." Diyerek gülümsedi Seher. Canı ilk defa bu kadar net hissedilir yanıyordu.

"Saçlarım abi." Dedi Agâh'a bakıp. Agâh bir erkek çocuğu olarak ilk defa ağlıyordu ve yaşından olsa gerek çok gururuna dokunuyordu.

"Dökülüyorlar." Agâh'ın gözünden düşen yaş kız kardeşinin ellerindeki saçlara düştü.

"Tel tel dökülüyorlar." Dedi Agâh elini kız kardeşinin saçına atıp okşuyorken. Elinde saçları kalmıştı.

"Ve en acısı bukle değil hala düz saçların."

~~

Ona doyasıya sarılsam şimdi acısını alabilirmiyim?

Dudaklarımı aralarsam tekrar kapanıyor,açmazsam tekrar aralanıyor.

Ne söyleyeceğimi bilmiyorum ama binlerce şey söylemek istiyorum.

Ben acılarıma alıştım Agâh,alışılan yaralar ağlatmaz.
Alışılana,ağlanmaz.

Sen alıştın mı acılara? Ağlatır mı seni? Ağlatır mı bizi?

"Ruh hastası mı?" Bumu? Gerçekten sonunda konuşmaya cesaret edebildiğimde söylediğim soru bumuydu?

Salak mısın Gülizar?

Derin bir nefes aldığında göğsü havalanıp tenime sürtündü. Hala kucağında olmam ayrı bir konuydu.

"Öyle." Diye mırıldandığında belimden tuttu. Beni kaldıracağını anladığımda ona kolaylık sağlayarak kalkıp yanına oturdum. Meşhur lanetli konsol'a ilerlediğinde çizim defterini alıp yanıma geldi.

İlk sayfasını açtı görebileceğim şekilde,bu sırada bende göğsüne sığınmıştım. Elini omzuma attığında derin bir iç çekti.