İLTİCA |+18|

İ. || BÖLÜM 1 || L.B

İyi okumalar <33

||

Sinirden yerimde duramıyordum, nasıl benden izinsiz evet derlerdi. Hemde topal adama. İstemiyordum, olmazdı. İmkanı yoktu, izin vermiyordum.

"Ana, sana istemiyorum dedim. Olmayacak bu iş ahanda atarım kendimi şuradan. Öyle şey mi olurmuş?"

Sinirden kestane renginin ev sahipliği yaptığı, saçlarımı sertçe çekerken sinirle baktım anama. Bu kadın kendinde değildi. Hayır yani, yoksa evet demezdi.

"Bak almayayım seni ayağımın altına, o nasıl laf öyle. Hem adam yiğit, ezdirmez öyle kendisini. Gelsinler bir gör, sonra kararını ver kızım."

İçimden sabır çekerken, anamın anlamayacağını anlayıp kalktım ayağa. Yok, anlamıyordu. Ben anlatamıyordum.

"Ana sorun kendisini ezdirmesi değil bana ne ondan, onun yanında gezmeye utanırım ben. Lalezar'ın yanında gezdirdiği adama bakın hele dedirtmem, benim adıma leke gelmesine müsaadem yoktur."

Sinirli sinirl etrafta gezinirken ne yapacağımı düşünüyordum. Bu gelen diğer adamları bir şekilde geri çevirmiştim, ama bunun geri dönüşü bile yoktu.

"Kızım kaç kere diyeceğim sana, adamı gör sonra karar ver. Hem herşey öyle dış görünüş değil."

"Ama benim için öyle ana, beni ilgilendirmiyor. Yanımda gezdireceğim adam bana layık olmalı!"

Ben kocamın beni el üstünde tutacağı günleri düşünürken, düştüğüm durumda neydi öyle?

"Kızım bacağı sakatsa ne olmuş, ben seni öyle mi yetiştirdim. Terbiyesiz seni."

Sinirle döndüm anama.

"Ana bak deli etme, beni bunun başka çıkış yolu yok mu?"

Anamın yanına oturmuş, ellerini tutarken sıktım. Umutla gözlerinin içine bakarken, açık kahve tonlarında ki gözlerim, herhalde ilk defa bu kadar yalvarırcasına bakıyordu.

"Yok. Eğer sen otursaydın evinde bunlar olmazdı, kocaya varma vaktin geldi senin."

Anamın ellerini sinirle iterken, kahvenin en açık tonlarına sahip uzun ve düz saçlarımı, arkaya attım.

"Ana bak bir aralar beni isteyen biri vardı, neydi onun adı. Heh Kenan o gelsin, evet derim ona."

Evet evet, o olurdu. Bundan daha iyi olurdu.

"Kız deli misin sen, o nişanlı. Adama kuma niyetine mi gitmek istiyorsun yoksa?"

Anam öylece bana bakarken, başımı kaşıdım. Öyle miydi ya? Lanet.

"Ana deli edicen sen beni. O topala söyle gelmesin, yada ben söyleyecem nerde bunların evi."

Sinirle ayağa kalkarken, anama baktım dik dik.

"Kız bak baban evet dediyse evettir, akıllanma vaktin geldi senin."

Anama gözkerim kısık bakarken, daha fazla somurttum. İzin vermezdim ki.

"Ana bak valla gerçekten deli edicen sen beni, ne akıllanması ya. Gidiyorum ulan ben."

Odadan dışarı fırlarken, sakinleşmek adına derin nefesler aldım. Hayır yani, benim gibi biri nasıl o adama layık olabilirdi anlamıyordum.

"Akşamdan önce gel Lale, baban valla tavana asar bak seni."

Tavanmış, ben seni asıcam birazdan.