İLTİCA |+18|

İ. || BÖLÜM 5 || L.B

İyi okumalar<3

||•

Kendimi koltuğa attım. Ne sıkıcı bir gündü. Bir daha olmasındı. Gözlerim kapanmak için çırpınıyordu resmen.

"Burda uyuma üşüyeceksin."

Bir gözümü açık karşımda ki adamı süzerken göz devirdim. Koltukta arkamı dönüp uyumaya devam ettim. Ona neydi? Ben üşümeyi seviyordum hem.

Bazı şeyleri üşümeyi sevmemi sağladı. Eskiden hiç sevmezdim.

"Üşüyeceksin diyorum, kalk ordan."

Gözlerimi kapalı tutmaya devam ettim. Bir rahat bırakırsa uyuyacaktım. Uyuyacaktım, ve herşeyi unutacaktım. Sadece bir an. Yeterdi ama.

Adım sesleri yaklaşırken göz devirdim, hadi ama. Rahat bıraksana beni, parmaklarını omuzlarımda hissederken, "o iğrenç ellerini çek." Uykusuzken gereğinden fazla huysuz oluyordum.

Parmaklarının sıcaklığı bedenimde küçük bir sıcaklık yayarken, bir anda kaybolmuştu o sıcaklık. Gitmişti parmakları, gitsindi. En iyisi.

Uykuya dalarken, son hatırladığım şey üstüme bir şey örtülmesiydi.

||•

"Gerçekten gitmemiz gerekiyor mu? Sen şaka mısın? Hani şu taze gelin şeysi var ya, gerdek gecesi filan oluyor. İşte yeni çiftler yalnız kalması zırvalığı var ya, yapamaz mıydın? İnanamıyorum. Gerçekten."

Bana küçük bir bakış daha atarken, sıkkın bir nefes aldım. Delirecektim.

"Söylenmelerine katlanmak zorunda değilim."

Sinirle baktım ona.

"Beni oraya götürmek zorunda değilsin. Bide burda bir haftadan da bahsetmiyoruz, iki hafta. Koskoca iki hafta. Üç gün olsa anlarım, bir gün olsa anlarım. Misafirliğe gitsek anlarım. Ama bu öyle bir şey değil ki!"

"Anladım, senin sinirlerin bozulmuş."

Sakinlikle konışmaya devam ederken, yola dikkatle bakmaya devam ediyordu. Bu adam sinir bozucuydu!!

"Aman ne güzel 'kocam' beni anlıyormuş?"

Kocam kelimesini bastırırken, dudakları kıvrılmış gibi olmuştu. Bide gülüyordu. Sakinleşmek adına derin nefes aldım.

"Tabi 'hatun' görevimiz!"

Oldukça ciddi bir ses tonuyla bana cevap verirken hatun kelimesini duymamla bana bir şeyler mi olmuştu ne!!

Yanaklarım kızarmıştı sanki!

Pencereyi açarken, hızla atan kalbime bir anlam veremedim. Lanet!

"Göreviniz de ne önemliymiş 'kocacım'."

Kinayeli sesim arabada ki sessizliğin içinde kaybolmuştu. Bakmak istiyordum, nasıl tepkiler verdiğini görmek. Ama istemiyordum da.

En iyisi bakmamak!

"Konu karım olunca, tabi."

O an gülmek istedim, kas kafalının içinde bir romantık yaşıyormuş he! Şaşırdım doğrusu. Ama şöyle bir şey var ki! Karım demişti, yani sen dememişti. O yüzden hiçte üzerime alınmaya niyetli değildim.

"Karınız kimmiş, lakin ben burda size ait olan bir şey göremiyorum?"

Alay kokan sesimle, derin nefes çekişini duymuştum. Evet benden sıkılıyorsan bunalıyorsan, kapı nerde bilmiyorum ama yakınlardadır.