İLTİCA |+18|

İ. || BÖLÜM 8 || L.B

İyi okumalar.

Umarım keyif alıyorsunuzdur.<3

||

Gergin bir gece geçirmiştim. O benim aksime sinirlenmişti, gergin değildi. Yatağa uzandığı an uyumuştu ayı. Ben niye uyuyamamıştım. Bilmiyorum.

Kahvaltı yaparken birden bir kaç kişi içeri dalmıştı, yerimden sıçrarken, arkamı dönüp kimin geldiğine baktım. Tanımıyordum. Nerden tanıyabilirdim.
Kendi kendimi sorgularken göz devirdim.

Önüme dönüp kahvaltı ediyormuşum gibi yapmaya devam ettim.

"Kimler gelmiş, kuzularım benim."
Asiye hanım ayağa kalkmış iki genç kıza sarılmıştı, şuan çok tatlı gözükmüştü gözüme. Şaka gibi. Ama değil işte.

Başımı çevirmeden yanımda ciddi bir şekilde oturan, Baray'a kaydı bakışlarım.
Bu iki kızı tanıdığı neden bu kadar belliydi. Bir an bakışlarımız kesişti, bakışlarım başka yere bakmak için can atıyordu resmen. Ama olmazdı.

Kalbim hızlanmış, bedenim kasılmıştı. Kesinlikle şuan diken üstündeydim. Bakışlarını yeni gelen iki kıza çevirmişti, rahatlamıştım diyebilirdim.

Karısı burda dururken, onlara bakmakta neymiş canım.

Sustum.

"Ne oldu hangi rüzgar attı sizi buraya?"
Alttan sırıttım, bu adamı seviyordum ben.

"Aşk olsun Kenan amca, gidelim mi şimdi biz."

Demek kayınpederimin adı Kenandı, hiç oturup sohbet edememiştik ki. Daha doğrusu, doğru düzgün dışarıya bile çıkmamıştım. Odada tıkılı kalmıştım.

"Yok kızım gelin oturun da beraber kahvaltı edelim."
Kızlar karşıma otururken, ikisinin bakışları bir anda bana kaymıştı. İkisi de tatlı tatlı gülümserken, bende tebessüm ettim. Canım sıkılmıştı iyice.

"Aslında buraya Baray abimi kutlamadan haberdar etmek için gelmiştik."

"Ne kutlaması?"
Baray'ın sert sesi, kutlamalardan hiç hoşnut olmadığını gösteriyordu. Hiçte söylemesine gerek yoktu. Bu zenginlikten  neden kaçtığı da belli oluyordu.

"Abin büyük işler başarmış şirkette Baray abi, o yüzden kutlama yapılacak, ve babam sen gelmezsen bizim de gidemeyeceğimizi söyledi."

Kızlar tatlı bir şekilde sırıtarak bakıyorlardı. Boşuna uğraşma der gibi.

Baray'ın kasılan bedenini net bir şekilde görebiliyordum zümrüt gözleri tehditkar bir şekilde kızlara bakıyordu. Masada gerginlik hakimdi. Rahatsızca yerimden kıpırdandım.

"Ben amcamla konuşurum, hallederim."

"Ya ama abi yapma, izin vermiyor işte o kadar dil döktük."
Demek ki kuzenleriymiş, ama hiçte benzemiyorlardı, birisi kumral diğeri ise daha çok sarışındı. Baray ise esmerdi. Hayır kesinlikle benzemiyorlardı, insan biraz benzerdi ama değil mi.

"Gidin oğlum karını da dışarı çıkarmış olursun hem, canı sıkılıyordur evde."

Kenan bey güzel bir noktaya parmak basmıştı. Baray'ın bakışları anlık bana dönerken, gözlerinde koca bir gerginlik vardı. Bakışlarını çekerken "sıkılıyor musun? " diye sormuştu. Sesinde ki gerginlik 'hayır de' der gibiydi.

"Evet."
Dedim sakince. Ne yani yalan söyleyecek halim yoktu ya. Kumral olan kız sevinçle ayağa kalkarken, masadan dolanıp yanıma gelmişti.