İLTİCA |+18|

İ. || BÖLÜM 12 || L.B

İyi okumalarr

Yorumlarınızı bekliyorum<33

||•

"Bana kızgın mısın?"
Kremi bacağına yayarken, hiç duymamış gibi yaptım. Sorusuna cevap verecek kadar, sakin değildim. Sakinleşmeliydim, sonra cevap verirdim. Beni gerçekten sinirlendirmişti, ya bir şey olsaydı. Bu düşünce bile benim delirmeme yetiyordu.

"Hayır!"
Sert sesim, sohbeti devam ettirmek istemediğimi belli ederken, bakışlarını üstümde hissetmek odaklanmamı zorlaştırıyordu.

"Sinirli gibisin ama, annem benim yüzümden seni mi suçladı?"
Bu gerginliğimin sebebi bu muydu yani, bacağından elimi çekerken ayağa kalkıp lavaboya ilerledim. Gerçekten kırmıştı beni. Annesinin bana kızmasından suçluluk duyması gerekmiyordu, bu konudan bana hiç bahsetmemesiydi zoruma giden.

Kendini böyle göz arda etmesiydi. Önemsememesiydi.

Ellerimi sinirle yıkarken, bütün sinirimi elimden çıkarırcasına ovdum ellerimi. Gerçekten aramızda ne zaman huzur olacaktı merak ediyordum. Odaya geri dönerken, bakışlarımı Baray'a değdirmemeye özen göstererek odadan çıkmak adına kapıya yöneldim.

"Nereye gidiyorsun?"

"Otur orada, kımıldama."
Homurdanırken, aşağıya indim. Akşam yemek yememişti, resmen bebek gibiydi. Diğer insanları düşünmekten kendisine sıra gelmiyordu herhalde.

Tepsiyi alıp yukarıya çıkarken,
"Gelin hanım bir kocası olduğunu hatırlamış!"
Gerçekten sessizce yukarıya gidebileceğimi zannetmem, büyük hataydı zaten.

Yanımda doğru ilerlerken, iç çektim. Benim bu kadından, daha çok çekeceğim vardı.

"İzin versenizde, yeni hatırladığım kocama yemek götüreyim Asiye hanım. Müsaadenizle."
Yüzümde hiçte samimi olmayan bir tebessüm vardı, arkamı dönüp yürümeye başlayacakken,

"Ver ben götürür beslerim, biricik oğlumu! Senin elinden yiyeceği yemekten, hayır gelmez. "

Ya sabır, tepsiyi elimden alıp merdivenlerden çıkmaya başlarken peşin sıra yürümeye başaldım.

"Ya oğlum görüyor musun? Seni gül gibi büyüttüm, ama bu kadın bir kere dönüpte sana bakmadı. Burada kalmaya ne dersin oğlum, şöyle güzel bir kızda buluruz sana."

Son cümlesine gözlerim kocaman açılırken, anlamsızca ikisi üzerinde gezdirip duruyordum gözlerimi. Gerçekten inanamıyordum bu kadına.

"Bide bak bu kadın, tutuşturdum eline tepsiyi götür dedim kocana, bak yine ben getirdim. Görüyor musun canım oğlum."
Göz devirdim, buna bir çocuk bile inanmazdı, umarım biliyorsunuzdur Asiye hanım.

"Anne beni karımla yalnız bırakır mısın?"
Bıkkın sesi kulaklarıma dolarken,

"Oğlum hiç olur mu daha yeni geldim yanına."
Uyumak istiyordum uykum vardı, ve bu kadın gitmemeye kararlıydı sanırım. Hem Gözdelere verdiğim poşete ne olmuştu acaba. Bir işide saatinde yapın be.

"Anne hadi, uyumak istiyorum yoruldum."

"Tamam oğlum benim hadi uyu sen. Uyu ama."
Baray annesini geçiştirip gönderirken, üstümü değiştirmek için dolaba ilerledim.

"Buraya gelsene bir şey söyleyeceğim."
Geceliğimi çıkartıp kaşlarımı çatarak ona bakarken, 'ne' anlamında başımı salladım.