*TAMAMLANDI*
Yayınlanma tarihi: 15.08.2022
•
Geçmiş düzeltilemez veya unutulamazdı. Sadece yok sayılabilirdi. Ve onlar da böyle yapıyordu; Bir gün her şeyin tepetaklak olacağını bilmeden.
•
Okyanus çocukluk arkadaşları Selim, Eren ve hayatına sonrad...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
OLRN - 16
"Arda"
Küçüğüm - Sezen Aksu
******
16.11.2019
Bugün, uzun zaman sonra, kendimi mutlu hissediyorum siyah kapaklı.
Okyanus'un hayatıma girmesi o kadar çok şeyi değiştirdi ki... Ve ben en çok, küçükken kuramadığım kardeşlikleri bu yaşımda kurmamı sağlamasına sevindim.
Yolun başında sadece Okyanus ve bendik.
Bugün kesinleşti benim için, artık dört kişi olduğumuz.
Şu an mutluyum, ve umarım hep böyle kalırım.
Zira zarlar tekrar atıldığında eskisinden bile mutsuz olabilirim.
Günlük 4/6
******
"Her şey tamammış," dedi Hale odaya girip. "Sizi bekliyorlar,"
Dün yatmadan önce Teo, Hale'nin kendisini aradığını ve bir program için röportaj çekimi yapılacağını söylemişti. Her ne kadar yorgun da olsak, önceden planlanan bir etkinlik olduğundan vakit kaybetmeden odalarımıza çekilmiştik.
Yatağa girer girmez uyku kendi dünyasına çekmişti beni. Huzurla devam eden uykumsa, erken kalkmamız sebebiyle son bulmuştu. Bugün ayrı bir huysuzdum bu sebepten. Erken kalkmayı sevmiyordum.
"Özellikle vurguladım," Bana kaçamak bir bakış attı. "Ailenizle ilgili soru sorulmayacak." Dünü telafi etmeye mi çalışıyordu?
Selim bir şey söylemem için bana baktığında, "Sağ ol." demekle yetinmiştim.
Benim söylemimin yeterli olmadığını düşünmüş olacak ki, "Teşekkür ederiz Hale." dedi. Hale dudaklarını birbirine bastırıp hafifçe onayladı başıyla.
"Hadi." Teo yine bizi ayaklandıran kişi olmuştu.
Bulunduğumuz odadan çıkıp çekim için hazırlanan yere adımlamaya başladık. Ayakta uyuyabilirdim. Şu an yürürken bile uyuyabilirdim. Gerçekten çok uykum vardı.
Ya da ruhum istiyordu bunu. Uyku, ikimizin de dış dünyadan soyutlanma aracıydı. Uykuya düşkünlüğüm de bu yüzdendi ya zaten. Bedenim her şeyden uzaklaşıp hareketsiz kaldığında ruhumla baş başa kalıyorduk. O, bana kendi dünyasından görseller sergilerken ben de bağdaş kurup onu izliyordum. Her şeyden, herkesten uzak olduğumuz tek yerdi onun dünyası. Yorgunluğa şifaydı.
