*TAMAMLANDI*
Yayınlanma tarihi: 15.08.2022
•
Geçmiş düzeltilemez veya unutulamazdı. Sadece yok sayılabilirdi. Ve onlar da böyle yapıyordu; Bir gün her şeyin tepetaklak olacağını bilmeden.
•
Okyanus çocukluk arkadaşları Selim, Eren ve hayatına sonrad...
Hani sana, doğum günümde gelen ve en sevdiğim hediye olan fuları anlatmıştım ya... Kayboldu mavili.
Arda'nın benim için aldığı o fular kayboldu.
Nasıl olur aklım almıyor?! Her zaman takardım, takmadığım zamanlarda da hep aynı yerinde olurdu. Ama yok! Her yeri aradım, hatta çocuklarla birlikte aradık. Sonuç: Hâlâ kayıp.
Çok mutsuzum. Umarım bir gün, hiç ummadığım bir anda bulur ve mutlu olurum.
Günlük 1/6
******
İç dünyamız, gerçekten bize ait olduğuna emin olduğumuz tek yerdir.
Bizi sıkıntılara sürükleyen o yorgunlukları atmak için gün sonunda döndüğümüz ev bile insana, kendini bize aitmiş gibi hissettirmez çoğu zaman. Çünkü o evin içinde de bizi başka yorgunlukların beklediğini biliriz. Köşe bucak kaçmak istediğimizde, yaşadığımız ev bile bir sığınak gibi hissettiremez bu sebepten.
İç dünyamızın da o evden farkı yoktur aslında doluluk olarak. Gülen yüzümüzün ardında sakladığımız tüm olumsuz bulutlar oraya doluşmuştur. Fakat bir sorun olduğunda, düşüncelerle boğuştuğumuzda, duygular birbirine karışıp aklımızı buladığında, zaman zaman kafa dinlemek adına bile olsa oraya çekiliriz.
İyi kötü her şeyin dolup taştığı bu dünyamız, gün sonunda kapısından girdiğimiz o evle bu konuda aynı olsa da; kaçmak istediğimizde hiç şüphe etmeden araladığımız ilk kapıdır.
Çünkü bize aittir. Ve biz bunu biliriz.
Selim'in hiçbir tepki vermeden kapısını araladığı araba o'nun koruma kalkanı olmuştu. Eve döndüğümüzde tek kelime etmeden çekildiği odası da kılıcı. Fakat sığındığı yer; Kendi benliğiydi.
Birbirimizi hiçbir zaman yalnız bırakmamayı öğrenmiştik biz. Ama bazen öyle bir an geliyordu ki, kimi zaman yalnız kalmanın gerektiği gerçeği bir tokat gibi çarpıyordu yüzümüze. Böyle olunca da şu anki gibi bu gerçeğe uyum sağlamak zorunda kalıyorduk.
"Gel verandaya çıkalım." Öyle bir boşluktaydım ki evin verandası olduğunu öğrenmenin şaşkınlığını bile yaşayamıyordum.
Adımlarım Teo'nun peşinden ilerlerken gözlerim kısa bir an merdivenlere döndü. Bir yanım deli gibi gitmek istiyordu Selim'in yanına. Lâkin diğer yanım, yanında olduğumda rahat rahat kafa dinleyemeyeceğini söylüyordu.
