*TAMAMLANDI*
Yayınlanma tarihi: 15.08.2022
•
Geçmiş düzeltilemez veya unutulamazdı. Sadece yok sayılabilirdi. Ve onlar da böyle yapıyordu; Bir gün her şeyin tepetaklak olacağını bilmeden.
•
Okyanus çocukluk arkadaşları Selim, Eren ve hayatına sonrad...
Bu, geriye dönüş olarak okuyacağınız son bölüm. Bundan sonrası olayların devamı niteliğinde olacak.
Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
OLRN - 37
"Kabus Dolu Koridorlar"
Hate Myself - NF Senden Ayrı - Can Ozan
**********
(20 aralık 2019, Hastane.)
Teo'dan...
Yüzümdeki, neye uğradığını anlamama ifadesinin farkında olarak sırtımı duvara yaslamıştım. Ve dakikalardır nefesimi düzene sokmaya çalışıyordum. Ama içinde bulunduğum hastanenin kokusu buna engel oluyor ve başımı döndürüyordu.
Duvara yaslı olan bedenimi tek bir hareketle koridordaki bekleme koltuğuna attım. Dirseklerimi dizlerime yaslayıp başımı ellerim arasına aldığımda migrenimin tutmuş olduğunu fark etmiştim. Gözlerimi sımsıkı yumdum. Ve bu hareketim, dün gece yaşanılanları zihnimden geçirmekten başka bir şey yapmamıştı.
*
"Teo." dedi Eren.
Selim'in gidişinden sonra dağılan Teo'ysa dönüp bakamadı bile o'na.
Bu kez titreyen bir sesle, "Teo." dedi tekrar. Ve o'nun sesindeki korkuyu hisseden Teo, şimdi bakabilmişti Eren'e.
"N-n..." diye kekeledi, telaş bedenini yavaş yavaş esir alırken ve Teo kendisine bakarken. "N-n'apacağız?"
Bu soruya bir cevap almak istiyordu. Ama sorun şuydu ki, Teo'da bilmiyordu.
Eren'deki gözlerini çekip, "Düşüneceğim," dedi. Ve Selim'in peşinden indikleri salonda volta atmaya başladı. "Düşünüyorum." Düşünemediğinin farkında bile değildi.
"K-kendimden nefret ediyorum." dedi Eren.
Teo o'na kısa bir bakış attığında sırtının duvara yaslı olduğunu, gözlerininse yere odaklı olduğunu gördü.
"Kendimden nefret ediyorum," Bu kez bir fısıltıdan farklı değildi sesi. "Teo," dedi, gözbebeğinin küçüldüğü mavileriyle o'na bakarken. "Ben, kendimden nefret ediyorum."
Teo düşünmek için kendini zorladığı esnada, "Senin hatan değildi, Eren." diyerek geçiştirdi.
Teo'yu duymazdan gelerek konuşmaya devam etti, "Ben kendimi sevemiyorum," Bir insanın kendini sevememesindeki o berbat hissi iyi bilirdi Eren. "B-ben affedemiyorum," Başlıyordu... "Ben kendimi affedemiyorum ki onlar beni affetsin, Okyanus beni affetsin," Başlıyordu... "Ben... Ben çok kötü biriyim." Ve başlamıştı.
