*TAMAMLANDI*
Yayınlanma tarihi: 15.08.2022
•
Geçmiş düzeltilemez veya unutulamazdı. Sadece yok sayılabilirdi. Ve onlar da böyle yapıyordu; Bir gün her şeyin tepetaklak olacağını bilmeden.
•
Okyanus çocukluk arkadaşları Selim, Eren ve hayatına sonrad...
Oy vermeyi ve bol bol yorum atmayı unutmayın lütfen. Uzun zamandır beklediğimiz bir bölüm diyebilirim🫣
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
OLRN - 45
"Aşk Bir, Tekerrür Sıfır"
Take Me To Church - Hozier
Şarkı isteğini bu bölümde değerlendirmek istedim. Senin için olsun ayçiçeği<3 1helltheoffline1
**********
Bir an için kabus gördüğümü sanmıştım. Ya da öyle olmasını ummuştum. Fakat uyanık olduğumun ve karşımda oturan bedenin gerçek oluşunun farkında vardığımda kalbimin hızlanışı kulaklarımı çınlatmıştı.
O silüet yanı başımdaki elini çektiğinde ve bana doğru hafifçe eğildiğinde pencereden içeri sızan ışık yüzünün yarısını aydınlattı.
"Selim?" Sesim uykudan yeni kalkmanın getirisiyle boğuk ve pürüzlü çıkmıştı. Boğazımı temizleyip ellerimle yataktan destek alarak hafifçe doğruldum ve oturur pozisyona geldim. Ne zaman gelmişti? Ne zamandır, burada durmuş beni izliyordu?
Uyandığımı ve adını seslendiğimi görünce hızlıca, hiç beklemediğim bir cümle kurdu, "Okyanus, ben dayanamıyorum."
"Ne?" diye sorabilmiştim, gözlerimi ovuşturup görüşümdeki bulanıklığı gidermeye çalışırken.
Ellerimi gözlerimden indirirken, "Ne?" dedim yine şaşkınlıkla. "Şimdi mi?" Cidden, saat gecenin kaçıydı?
"Evet," dedi başını hızla aşağı yukarı oynatarak. "Şimdi. Tam olarak şimdi," Yalvarır gibi bir hali vardı. "Sence de çok fazla bekletmedik mi, bizi?"
Bizi.
Çözülecek olan olayları bir sıralamaya sokmamıştım. Bu yüzden bizim meselemizin ne zaman çözülmesi gerektiğini de düşünmemiştim. Bu demek değildi ki o'nu hiç düşünmüyorum, aramızdakileri umursamıyorum. Aksine her an aklımdaydı. Her an kalbimde, her an benliğimdeydi. Eksikliği diğer her şeyden çok hissedilirdi.
"Ben..." Uykudan bir anda kalkmanın getirdiği aptallıkla cümlemi devam ettirememiştim. Ne diyeceğimi düşünemiyor, ne olduğunu kavrayamıyordum.
"Okyanus," dedi, benim konuşamıyor oluşuma takılmadan. "Bu şeyler ilk başladığında, daha doğrusu sen benden ilk gittiğinde kafayı yedim. Sana yemin ediyorum bugüne kadar hiç bu kadar dağılmamıştım ve canım hiç böylesine yanmamıştı."
Ben tam, "Selim." diye araya girecekken beni, "N'olur," diyerek durdurdu. "Önce sadece dinle. Herkesi dinlediğin gibi beni de dinle." Sustum, o devam etti, ben dinledim.
