*TAMAMLANDI*
Yayınlanma tarihi: 15.08.2022
•
Geçmiş düzeltilemez veya unutulamazdı. Sadece yok sayılabilirdi. Ve onlar da böyle yapıyordu; Bir gün her şeyin tepetaklak olacağını bilmeden.
•
Okyanus çocukluk arkadaşları Selim, Eren ve hayatına sonrad...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
OLRN - 30
"Göz Bebeği"
Bulutlara Ağır - Kırık Pena Bana Bir Yolunu Bul - Egemen Akkol, Rana Türkyılmaz
**********
İmkânsızlar.
Gerçekleşeceğine inanmadığımız, gerçekleşme olanağı varsa bile sırf kendimizi buna inandıramadığımız için gerçekleşmesi bizce düşük olan o ihtimaller.
İmkânsız diye bir şey yoktu.
Biz vardık; Gerçekleşecek olan ihtimalin önüne duvar gibi dikilen biz.
İmkânsızın var oluşuna inanmadığımdan, her şeyin oluruna inanabilirdim. Ama buna bir ölünün dirilmesi dahil değildi.
Gözlerim acıyordu, açamıyordum. Aynı dilim ve damağım gibi kurumuşlardı sanki. Vücudum yıllardır susuzmuş gibi hissediyordum.
Kaşlarımı çatıp gözlerimi aralamaya çalıştım. Yattığımın farkına vardığımda doğrulmaya çalışacaktım ki bedenimin her noktası sızladığında bu girişimim de olumsuz sonuçlandı. Canım gerçekten yanıyordu. Dayak yemiş gibiydim.
Sırtımda bir el hissettim, doğrulmamı sağladı. Oturur pozisyona geldiğimde gözlerimi sonunda aralayabilmiştim fakat yüzüme yansıyan ışık yüzünden birkaç kez kırpıştırmak zorunda kalmıştım.
"Al iç, susamışsındır." dedi bir ses. Kaşlarım çatık, gözlerim yarı açıktı. Kim olduğuna bakmadan uzattığı bardağı iki elimle kavrayıp şu an en çok ihtiyacım olan sıvıyı mideme gönderdim. Midem boş gibiydi ama vücudumun susuzluğu yanında bir hiçti.
Bardağı geri uzattığım sırada içtiğim suyun gözlerime canlılık getirdiğini hissettim, "Teşekkür ederim." Dakikalardır açmaya çalıştığım gözlerimi bardağı geri verdiğim elin sahibine çevirdim.
Kumral adamın gözlerine kısa bir an bakıp tekrar önüme döndüm. Yutkundum. Ve gözlerim bu kez fal taşı gibi açıldı. Hızlıca tekrar döndüm, başımda dikilen adama.
Bulunduğum yerde gözlerimi gezdirdim. Boydan boya cam olan duvardan denize baktım ilk. Ardından boş çerçevelerle dolu olan duvarlara, şömineye ve sehpanın üzerinde duran bilgisayara. Her şey aynıydı. Gördüklerimin hiçbiri rüya değildi.
