"კონტრაქტის თანახმად"

თავი XXIX

14 ნოემბერი.

დილით სახეზე თითების მოძრაობამ გამაღვიძა. ვალენტინა იყო. თავთან ახლოს მედგა და ხარბად მეხებოდა სახეზე.

- სავარძელზე გეძინა?

- ოთახში ნიკოლთან ერთად ძილი არჩიე და არ მინდოდა საჭიროების შემთხვევაში დერეფნის ბოლოდან გამოსვლით დამეგვიანა. თავს როგორ გრძნობ?

- არ გვინდა ამაზე საუბარი, გთხოვ. შხაპის მისაღებად მინდა შესვლა და იცოდე.

- კარგი.

შვილს საუზმე შევთავაზე და პირველ სართულზე ჩავიყვანე. სანამ ნიკოლი თავისი პატარა ხელებით სენდვიჩს მიირთმევდა, ლეტიციას დავურეკე და ჩვენთან მოსვლა ვთხოვე. ამასობაში 1 საათი გასულიყო და ვალენტინა კვლავ არ ჩანდა.

- ჩემო ლამაზო, დედიკო ხომ არ დაგინახავს?

- არა, ნეით.

გული ამიჩქარდა, მეორე სართულზე სწრაფად ავირბინე და სააბაზანოში შევვარდი. ვალენტინა ჯაკუზში უმოძრაოდ იწვა და ლამაზი ყავისფერი თვალებით მიყურებდა.

- ის შემეშინდა! როგორ ხარ?

- აარრ ვვიციი..

ტუჩები გალურჯებოდა და თითოეული სიტყვის სათქმელად დიდი ენერგია სჭირდებოდა. მაშინვე წყალი შევამოწმე, ყინულივით ცივი იყო. ვალენტინა იმ წამსვე ამოვიყვანე და საწოლში შევაწვინე.

- ცივ წყალში ბანაობდი?

- იმაზე უარესს მაინც ვერაფერს დამიმატებდა, რასაც ახლა განვიცდი.

გულში ჩავიკარი და ჩემი მეუღლის ხელებიც მჭიდროდ მომეჭდო.

- მე შენთან ვარ, კარგი? ერთად ვართ, ყველაფერს ერთად გადავლახავთ.

ოციოდე წუთში ლეტიციაც მოვიდა და მიძინებულ ვალენტინასთან დავტოვე, ნიკოლს დავემშვიდობე და ნიკოლასთან წავედი.

წინასწარი დაკავების იზოლატორში ჯეისონი და მაიკლი დამხვდნენ.