"კონტრაქტის თანახმად"

თავი XXXIX

დილის 8 საათი იქნებოდა, როდესაც გამეღვიძა და ვალენტინა ჩემს გვერდით აღარ იწვა. მას უკვე დაეპყრო სამზარეულო და სურნელოვან ყავას შეექცეოდა.

- დიდი ხანია, რაც გაიღვიძე?

- 3 საათია.

- ისევ გაგეღვიძა ღამე?

- კი. დალევ ყავას?

- მე დავისხამ.

ყავის აპარატისაკენ გავემართე და ხელის მტევანში დამალული, პატარა კოლოფი გავუწოდე.

- ეს რა არის?

- გახსენით, მისის მასაროტო.

- კულონი?

- მასში რაღაც იმალება.

თვალები გაუბრწყინდა, როდესაც კულონში სამივეს ერთობლივი სურათი იხილა.

- როდის მოასწარი?

- უსაჩუქროდ ჩამოსვლა არ მინდოდა შენთან, თუმცა ნორმალური ფოტო არ გვქონია და ამ დღემდე გადმოდება მომიწია.

- ძალიან დიდი მადლობა, ნათანიელ! უზომოდ ლამაზია!

- მიხარია, თუ მოგწონს.

- დამიჯერე, უბრალო მოწონებაზე ბევრად მეტია.

ჩემკენ წამოვიდა და ძლიერად ჩამეხუტა.

- ხომ არ გშია? შემიძლია, რაიმე მოვამზადო.

- არა. დღეს ბიანკას ვაფლები უნდა გაეკეთებინა საუზმედ და იქ ვისაუზმოთ.

- არ მინდა, დედაშენი შევაწუხო.

- კარგად არ იცნობ ბიანკას. შვილად მიგიღო და შვილებზე ზრუნვა კი მისი საყვარელი საქმეა. მაქსიმალურად ცდილობს ის ყველაფერი ამოინაზღაუროს ჩვენთან ურთიერთობაში, რაც დედამ დააკლო. პირველ რიგში კი - სიყვარული. ნეტავ, იცოდე, რამდენი რამის გამოვლა მოუწია, კრისტიანთან ურთიერთობის აღსადგენად.

- წინააღმდეგნი იყვნენ მათი სიყვარულის?

- უფრო რომ დავაზუსტოთ - კრისტიანის. ენის ინციდენტამდე ყველაფერი კარგად იყო, შემდეგ კი აღარავის უნდოდა პრობლემების მომტანი ბიჭი თავისი შვილის გვერდით.