Laurent - لوران

part 16: رنگین کمان

Laurent

Part 16

- کسی تورو هم مرخص کرد؟!

یک دم زمان برای جونمیون ایستاد از این مخالفت ناگهانی با چنین لحن محکم و استرس آوری.
اگرچه در مقابل این شاهزاده همه چیز چندین برابر سخت تر بود اما خونسردی مصنوعی رو در چهره پابرجا نگه داشت و با نفس عمیقی به سمت کریس رو چرخوند.

با اینکه به صورتش نگاه نمی‌کرد اما وزن نگاه خیره ی شاهزاده روی تنش سنگینی می‌کرد.

با دم دوباره ای خواجه به آهستگی تعظیمی کرد پیش چشم ولیعهدی که در مرز انفجار بود: بله حق با شماست.. متأسفم.

کریس که ذره ای پشیمونی در رخ یار نمی‌دید این حرف ها سرش نمیشد و فشار رفتار ناخوشایند برادر کوچکترش هم کار خودش رو کرده و اعصاب نا آرومش رو درهم تر کرده بود: متأسفی؟

وقتی سکوت جونمیون رو دید سری تکون داد و با مشارکت با او درحالی که به قوری خوش رنگ اشاره می‌کرد بحث رو عوض کرد. میخواست جَوی که خبر از آرامش قبل از طوفان میداد پایدار تر باشه: دوست دارم توهم فنجونی بنوشی.

هرچقدر هم جمله با آرامش بیان میشد فرقی به حال زار خواجه ی جوان نمیکرد. با انزجار و درماندگی نگاهی به چشم های جدی مقابلش و میز مخصوص اقامتگاه انداخت. ناخودآگاه با گوشه های تاریک ذهنش فکر میکرد چی میشد اگر همین الان زندگی، کینه های مدفون شده و همه و همه چیز رو رها میکرد و این قصر مفلوک رو با این شاهزاده ها تنها می‌گذاشت؟ شاید در عرض یک روز و یا در بهترین حالت دوروزه پیدا میشد اما آیا زندگی نمی‌کرد در این مدت محدود؟

- منتظر چی هستی؟ بشین!

صدای کریس که دوباره بلند شد با قدم هایی که به زور روی زمین کشیده میشد به میز نزدیک شد و نشست. هرچند برخلاف میلش اما یک دیوار از بینشون برداشته شد و نزدیکتر شدند.. هرچند جسمی!

فنجان های سفید پر شد و بر لب های دو مرد نشست. سکوت دوست نداشتنی درحال جون گرفتن بود و حالا فنجان جونمیون به نیمه رسیده بود. دمنوش طعم و عطر خاصی داشت. چیزی بین بوی طبیعت و گل های رز و رنگ سبز خوش رنگش دامن زده به این زیبایی، حس خوبی رو منتقل میکرد.. یک جور آرامش در دل استرس.

متقابلاً سالها بود زبان و دهان ولیعهد طعم گس شراب رو حس نکرده بود. سالها بود از اعتیادش به مشروب گذشته بود فقط به علت دلایلی که تنها خودش خبر داشت و حالا برای جونمیون بلند شدنِ هر روزِ بوی دمنوش از اقامتگاه، مهر تاییدی بر این داستان بود.

همه چیز داشت بر خلاف تفکرات و انتظارات خواجه به خوبی پیش میرفت جوری که حتی متعجب هم بود!
اما بعد از گذشت یک دقیقه بلافاصله بابت این قضاوت مثبت خودش رو به رگبار سرزنش ها گرفت.