Asayiş Ben Kemal | Gay

ÖZEL BÖLÜM

Öncelikle 200k' yı geçmişiz👏👏👏👏
😱Ben 😱 şok 😱
Sizi yerim ne kadar şirin şeylersin Sizi öpüyor ve seviyorum
__________________
Üç Yıl Sonra
Yavaşça gözlerimi açtığımda bana koala gibi sarılan Alaz'ı görmemle gülümsedim. Yüzüne düşmüş saçlarını geriye ittim ve anlına küçük bir buse kondurdum. Bunu yapmamla başını göğsüme sürttü ve bana daha çok sarıldı. Bu görüntüyle gülümsedim.

Saate baktığımda kahvaltı saatini geçtiğimizi görünce artık kalkmamız gerektiğini anlamadım. Alaz'ın koluma sarılı kollarını yavaşça belimden çektim ve göğsümdeki kafasını da yastığın üstüne koydum. Yavaşça yataktan çıktım. Yataktan çıkmamla Alaz eliyle yatağı yokladı beni görmeyince kaşlarını çattı. Sonra yastığımı aldı ve ona sarıldı.

Normalde kalktığımı gördüğünde o da uyanırdı ama bu aralar fazla yoğun çalıştığı için uykusu ağır basmıştı.

Dün gece yere saçtığımız üstlerimizi aldıktan sonra banyoya doğru yürüdüm. Elimdekileri kirli sepetine attıktan sonra yüzümü yıkadım. Islak ellerimle dağılmış saçlarıma şekil verdikten sonra banyodan çıktım.

Dolaba doğru adımladım ve kapağını açtım. İlk başta beni Alaz'ın takım elbiseleri karşıladı. Sonra yukarıdaki raftan bir tişört aldım ve giydim. Bu üç yıl içinde değişen başka bir şey de benim buraya taşınmam oldu. Zaten günümün çoğunu burada geçiriyordum. Alaz evime gitmeme izin vermiyordu. Sabah o adliyede ben karakolda olunca bize sadece geceleri kalıyordu. Böyle olunca da Alaz evime gitmeme izin vermiyordu.

Önce birkaç eşyam geldi sonra bir baktım ben baya bu eve taşınmışım. Eski evimde de Ahu hanım ve Çınar kalıyordu. Çınar'la aramızdaki bağ daha bir büyüdü. İlk başlarda kızmış olsam da şimdi bir kardeşim olduğu için kendimi çok şanslı hissediyorum.

Bana Alaz'dan sonra en iyi gelen kişiydi. Vural tutuklandıktan sonra düştüğüm boşluktan o ve Alaz beni kurtarmıştı.

Alaz hep yanımda olmuştu. Bir an bile beni bırakmamıştı. Alaz bu dünyadaki en büyük şansımdı. Sanırım o olmasaydı böyle bir hayatım olmazdı. O benim için kelimelerle anlatılmayacak kadar mükemmel biriydi. Sanırım onu anlatacak bir kelime daha bulunmadı.

Buzdolabının kapağını açacakken gözüme takılan fotoğraflara gülümsedim. Alaz'la gittiğimiz tatillerde çektiğimiz fotoğraflardı. Hayatımda ilk tatilimi Alaz ile yapmıştım. Kendimi annemin katilini bulmaya o kadar kaptırmıştım ki hayatımı hiç yaşamadım. Yaşıtlarım gezerken, tatillere giderken ben bu dava için çalışıyordum. Hayatımın her evresinde böyleydi. Ama Alaz'dan sonra hayatım değişti. O bana sadece aşkını değil güzel bir hayat da vermişti.

Elimdeki kahvaltılıkları tezgâha koydum. Alaz için peynirli omlet yapmak için gerekli malzemeleri de çıkarmaya başladım. Tam omleti yapmaya başlıyordum ki salonda çalan telefonla o tarafa gittim. Alaz'ın telefonu çalıyordu. Arayanın Ayaz olduğunu görüne açtım.

"Günaydın abi"

Heyecanlı sesiyle gülümsedim.

"Günaydın Ayaz"

"Aaa Kemal abi sen misin? Nasılın iyi misin?"

Mutfağa doğru yürümeye başladım ve omleti yapmaya koyuldum.