Asayiş Ben Kemal | Gay

7

Annemi kaybettiğimde 10 yaşındaydım. O gün onu dinlemeyip dışarı çıkmıştım. Keşke çıkmasaydım belki her şey daha farklı olurdu. Dışarda saatlerce oynadım sanırım hayatımdaki oynadığım en son oyunda o. Sonra babamın annemin adını haykırdığını hatırlıyorum. Koca mahallede babamın sesi yankılandı. Koşa koşa eve gittim hayatımda hiç o kadar hızlı koşmamıştım. Eve geldiğimde kapı aralıktı içeri girdiğimde annem yerde yatıyordu babam ise başındaydı yüzünü ellerinin içine almış ona bakıyordu. Sonra kafasını kaldırdı ve bana baktı o bakışı hayatım boyunca hiç unutmadım hiçbir duygu yoktu. O gün hem annemi hem babamı son görüşümdü. Annem mezara babam ise işte onu hiç bilmedim. Cenazede bile yoktu sonra da zaten yetimhane falan bir daha da hiç görmedim.

Annemin ölümünde Korhan'ın Vural'ın onların başlarındaki adamların hepsinin parmağı vardı. Bunu kanıtlayamasam bile eminim. Annemin kanında baya yüksek oranda M4 bulundu. Sonra annemin yıllardır M4 kullandığını en sonda krize girdiği için öldüğünü söylemişlerdi. Bu dediklerine hayatım boyunca hiç inanmadım benim annem öyle biri değil. O uyuşturucuyu görse ya şeker ya da ilaç sanardı öyle bir kadını o.

Babam ise istihbaratta çalışıyor hâlâ çalışıyor mu bilmiyorum 23 yıldır görmüyorum. Nerde ne yapıyor bilmiyorum. Babamda M4 olayına bakıyordu. Herkes babam yüzünden olduğunu söyleyip duruyordu. Babama gözdağı vermek için annemi öldürdüklerini söyleyip duruyorlardı.

Omzuma birinin dokunmasıyla düşüncelerimden sıyrılıp o tarafa döndüm. Selim amir olduğunu gördüğümde yerimde dikleştim o da yanıma oturdu.

"İyi misin?"

Babacan tavırla sorduğu şeyle güldüm. Hayatımda başımdan geçen olayları bilen tek kişi.

"İyiyim amirim"

İyi miydim gerçekten?

"İstersen eve git dinlen"

Yüzümde minnet dolu bir tebessüm oluştu.

"Teşekkürler amirim ama böyle iyi eve gitsem kafamda kurar kendi kendimi yerim"

Dediğim şeyle güldü ve elini omzuma attı.

"Ben sadece senin amirin değil aynı zamanda bir abinde sayılırım. Bir derdin olursa bana gel"

Başımı tamam anlamında salladım.

"Ha bu arada Meltem akşama seni yemeğe bekliyor. Özlemiş seni"

Dediği şeyle gülümsedim.

"Ben de onu özledim ama bu akşam gelemem eve gitsem daha iyi"

Başını hayır anlamında salladı.

"Sen değil miydin eve gidersem kafamda kurarım diyen işte eve gitme bize gel. İtiraz kabul etmiyorum konu kapanmıştır"

Konuşmama bile izin vermeden yanımdan kalktı sonra tam gidecekti ki bir şey hatırlamış olacak ki bana döndü.

"Haa bu arada Alaz Savcı da gelecek haberin olsun"