မုန်းမာန်ဖွဲ့ချစ်ခြင်း (မုန္းမာန္ဖြဲ႕ခ်စ္ျခင္း )

Chapter ( 27 ) - ဆင်ပေါ်မှ အချစ်စစ်ပွဲ (zawgyi+unicode)

Chapter ( 27 ) –  ဆင်ပေါ်မှ အချစ်စစ်ပွဲ  (zawgyi+unicode)












ဆင်မြင်းလေ့ကျင့်သည့် စခန်းကိုရောက်တော့ စစ်ထူရှန့်ယွီ အူးမြူးလာတော့သည်။ ဒီစခန်းက မိမိ၏ လက်ရွေးစင်တပ်သားများကို နေရာချထားသည့်နေရာဖြစ်သောကြောင့် အပြင်လူ ဝင်လို့မရသည့် လုံခြုံသည့် နေရာတစ်ခုလည်းဖြစ်သည်။ မင်းသားလေးကို လေ့ကျင့်မှုကို ပြအပြီး ကိုယ်တိုင် ဝင်ရောက် စီးနင်းကြည့်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။    ချီတိုင်းပြည်မှ ယူလာသည့် ဆင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ချင်းရှီဟွမ် ကိုယ်တိုင် စီးရန်တက်လိုက်တော့ စစ်ထူရှန့်ယွီ ကပါ အနောက်မှ ထပ်ချပ်မခွာလိုက်တက်လာတော့သည်။

"မင်းက ဘာလိုက်လုပ်တာလဲ။ ဆင်ထိန်းပါတယ်။ ဆင်းတော့.."

"ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ဆင်ထိန်းလိုက်လုပ်မလို့... မင်း ဆင်းတော့.."

စစ်ထူရှန့်ယွီ၏ အမိန့်ကြောင့် ဆင်ထိန်းလည်း ဆင်းသွားတော့သည်။ ဆင်ကျော့သည့် ကွင်းကြီးက မြက်ရိုင်းလွင်ပြင်ကြီးဖြစ်ပြီး ကျယ်ဝန်းလှသည်။ ထိုနေရာပတ်လည်တွင် မြင့်မားသည့် သစ်လုံးခံတပ်ကြီးဖြင့် ကာရံထားသဖြင့် လူစိမ်းများလည်း မဝင်နိုင်ပေ။ ချင်းရှီဟွမ်က စစ်ထူရှန့်ယွီ ဘာလုပ်ချင်လို့ ဒီလိုကြံရသည်ကို ရိပ်မိကာ ပြုံးလိုက်ပြီး ဘာမှမပြောတော့ပေ။။ အရှင့်သား၏ အမူယာကြောင့် စစ်ထူရှန့်ယွီ အားတက်ပြီးဆင်ကို ချွန်းဖြင့် တို့ထိကာ ကွင်းတဖက်ကို မောင်းလာခဲ့တော့သည်။ သစ်ပင်အုပ်စုလေးနားဘက်ကိုရောက်တော့ ဆင်ကို ရပ်လိုက်ပြီး အရှင်သားဘက်ကို လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"အရှင့်သား..ဆင်ကို ကိုယ်တိုင်မောင်းကြည့်မလား..."

"အင်း...."


ချင်းရှီဟွမ်က နေရာချင်းပြောင်းကာ ဆင်ဦးစီးနေရာ ထိုင်ပြီး ဆင်ကို ကိုယ်တိုင် ကျော့သည်။ အခါခါကျော့ရင်း သူတို့ ဟိုးအစွန်ဘက်ကို ရောက်လာတော့ စစ်ထူရှန့်ယွီ က အရှင့်သား၏ နောက်နားလေးကို ကပ်လာပြီး ပူးကပ်ထိုင်ကာ လက်အစုံက ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်လာတော့သည်။

"ဘာလုပ်တာလဲ... စစ်ထူရှန့်ယွီ ... ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ... ဆင်ပေါ်မှာကို...."

"ဒီဆင်က ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် လေ့ကျင့်ထားတဲ့ ဆင်ထဲက အယဉ်ဆုံးဆင်.. ဘာမှမဖြစ်ဘူး... "

"မင်းက အကြံဆိုးကြီးနဲ့ ကိုယ်တော့်ကို တမင်ခေါ်လာတာပေါ့လေ ဟုတ်လား။ "

"အရှင့်သား သိသွားတာ ကျွန်တော် ပျော်လိုက်တာ..."

"မင်းက ကိုယ်တော့်ကို ဘာလုပ်မလို့ ခေါ်လာတာလဲ "

"ခုနက နန်းတော်ထဲက လုပ်လက်စလေးကို လုပ်ချင်လို့... ကိုယ်တော့် ကလေးလေးကို ကျွန်တော် မျိုး လွမ်းနေပြီ။"

"ဟေး..မနက်ကမှ မင်း ကိုယ်တော့် အိပ်ဆောင်ကနေ ထသွားတာ မဟုတ်လား။   စစ်ထူရှန့်ယွီက အရမ်းတွယ်ကပ် တတ်တာပဲလား..."

ချင်းရှီဟွမ်က သူ့ကို ခပ်ထေ့ထေ့ပြောကာ မိမိ အဝတ်ကြား လက်လျှိုနေနေသည့် စစ်ထူရှန့်ယွီကို တားလိုက်သည်။ သို့ပေမယ့် စစ်ထူရှန့်ယွီက လုံးဝလွှတ်မပေးပဲ အရှင့်သား၏ လည်ဂုတ်ကို ခပ်ဖွဖွကိုက်ကာ နားရွက်တွေကို လျှာနဲ့လျက်ရင်း လက်တဖက်က အောက်ပိုင်းရတနာကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သကဲ့သို့ လက်တဖက်က ရင်ဘတ်က အသီးလေးကို ပွတ်ချေလိုက်သဖြင့် ချင်းရှီဟွမ် သူ့ပေါင်ကို လက်နှင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်လိုက်မိသည်။ မိမိကိုယ်က သူ့ အထိတွေ့ကို ခံလိုက်ရုံနှင့် မခံနိုင်အောင်ကို ထကြွလာတော့သည်။

"အ... စစ်ထူရှန့်ယွီ.. မလုပ်နဲ့..ရဲမတ်တွေ မြင်မယ်..."

စစ်ထူရှန့်ယွီက လက်ကို ပိုတိုး ပွတ်သပ်နှိုးဆွရင်း တပ်မက်မှုဖြင့် လှိုက်မောစွာပြောလိုက်သည်။


"ဘယ်သူမှ ဒီဘက် မလာဖို့ ကျွန်တော် အမိန့်ထုတ်ထားတယ်... ကျွန်တော်တို့ ဆင်ပေါ်မှာ မချစ်ဖူးသေးဘူးမလား။ ဒါကြောင့် တခါလောက် ချစ်ကြည့်ချင်လို့...."

"အနောက်က ပုခက်ထဲကို သွားမယ်။ ဆင်ဦးကင်းမှာနေပြီး ဘယ်လိုလုပ် ချစ်လို့ရမှာလဲ... အရူး..."

ချင်းရှီဟွမ်က လက်လျှော့လိုက်ပြီး သူ့ကို လိုက်လျောစွာပြောလိုက်တော့ စစ်ထူရှန့်ယွီ ပျော်တပြုံးပြုံးဖြစ်သွားတော့သည်။

"အရှင့်သားကို အရမ်းချစ်တယ်။"

စစ်ထူရှန့်ယွီက ချင်းရှီဟွမ်၏ နူတ်ခမ်းကိုနမ်းကာ ပြောလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ဆင်ကိုယ်ထည်ပေါ်က ပုခက်ရှိရာကို ပြောင်းလာခဲ့သည်။ ဆင်ကြီးက တကယ့်ကို ယဉ်ပါးစွာဖြင့် သစ်ပင်အောက်တွင် ရပ်တန့်နေတော့သည်။ စစ်ထူရှန့်ယွီ က အရှင့်သားကို ပေါင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ခိုင်းပြီး နူတ်ခမ်းအစုံကိုမွတ်သိပ်စွာ နမ်းရှိုက်ရင်း အရှင့်သား၏ လှပသည့် ရွှေလှံတံကို ဆွဲထုတ်ကာ လက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အထက်အောက် ဆွကာ လှုပ်ရှားပေးလိုက်သည်။

"အ..."

လည်ပင်းကို ကိုက်လိုက်သည့် စစ်ထူရှန့်ယွီကြောင့် ချင်းရှီဟွမ် တိုးတိုးညည်းလိုက်သည်။ အောက်ပိုင်းက သူ့ လက်အထိတွေ့ကလည်း လူကို ပူလောင်လာစေတော့သည်။ ချင်းရှီဟွမ်က သူ့လည်ပင်းကို လက်နှင့် တင်းတင်းဖက်ရင်း မျက်ဝန်းကို မှိတ်ကာ ညည်းညူရင်း ခံစားချက်တို့ မြှင့်တက်လာတော့သည်။ ခဏကြာတော့ ချင်းရှီဟွမ်သူ့ကို တွန်းလှဲကာ သူ့အဝတ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူ့လှံတံကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့သည်။

"တော်တော့... လုပ်ကြစို့..ကိုယ်တော် လိုချင်လှပြီ"

စစ်ထူရှန့်ယွီ က အလိုက်တသိဖြင့် အသင့်ဆောင်ထားသည့် နံ့သာဆီမွှေးဖြင့် အရှင့်သား၏ ရတနာတွင်းဝကို သုတ်လိမ်းပေးကာ မိမိလှံတံကိုလည်း လိမ်းလိုက်သည်။ လှံတံကြီးက သံချောင်းကြီးလို မတ်ကာ နီညိုရောင်သမ်းလို့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ ကြက်သီးထချင်စဖွယ်ကောင်းအောင် လုံးပတ်လည်း ထွားလှသည်။

ချင်းရှီဟွမ်က သူ့ကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်ကာ လှံတံကို လက်နှင့်ထိန်းကိုင်ပြီး မိမိဝင်ပေါက်နှင့် တေ့ကာ ဖိသွင်းလို်က်သည်။ ဘယ်လောက် ချစ်တင်းနှောထားပါစေ။ ကျဉ်းနေစဲဖြစ်သည့် ဝင်ပေါက်လေးကို တိုးဝှေ့ကာ ကြီးမားသည့် လှံတံထိပ်ဖျားကြီးက တိုးဝင်လာသဖြင့် ချင်းရှီဟွမ် အံကြိတ်ကာ တောင့်ခံလိုက်ပြီး တဆုံး ထိုင်ချလိုက်သည်။


"အား....."

နာကျင်သွားသဖြင့် ချင်းရှီဟွမ် ခဏငြိမ်နေပြီးနောက် စစ်ထူရှန့်ယွီကလည်း အလိုက်တသိ ရင်ဘတ်က အသီးလေးကို ပွတ်သပ် ချေမွကာ ဆွပေးနေသည်။ သူ့လက်က ချင်းရှီဟွမ်၏ လှံတံလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ကစားပေးနေသဖြင့် ချင်းရှီဟွမ် စိတ်ပြန်ပါလာတော့သည်။ မိမိ၏တင်းကျပ်သော အပေါက်လေးကလည်း နေသားကျသွားပြီဖြစ်လို့ စပြီး လှုပ်ရှားတော့သည်။ ချင်းရှီဟွမ်သည် သူ့ရင်ဘတ်ကို အားပြုကာ သူ့ကိုယ်ပေါ် ထိုင်ထ လှုပ်ရှားရင်းမိမိကိုယ်ထဲ သူ့လှံတံ ဝင်ထွက်နေသည့် ခံစားချက်ကြောင့် တကိုယ်လုံးလေထဲ လွင့်သွားမတတ် သာယာလာတော့သည်။ ဆင်ပေါ်မှနေပြီ းပတ်ဝန်းကျင်ရှုခင်းကို မြင်ရသည့် အပြင် မိမိက အပေါ်မှ ဦးဆောင်နေရသည့် အတွေ့ကြုံသစ်က ချင်းရှီဟွမ်ကို စိတ်လှုပ်ရှားလာစေသည်။

"အား.... အင့်..."

စစ်ထူရှန့်ယွီက အရှင့်သား၏ မျက်နှာပေါ်က သာယာခံစားနေသည့် အရိပ်ကို ငေးကြည့်ကာ စိတ်တို့ ပိုထန်လာတော့သည်။ အရှင့်သား၏ မျက်နှာနီမြန်းလာပြီး နဖူးစပ်က ချွေးစက်တို့ တွဲခိုလာသည့်ပုံ၊ နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ပြီး အသွင်းထုတ်လုပ်နေသည့် မြင်ကွင်း၊ အရှင့်သား၏ ညီငယ်လေးကလည်း ခံစားချက်ကောင်းလွန်းလို့ မိုးသို့ပျံမတတ်မတ်ထောင်နေသည့် မြင်ကွင်းက စစ်ထူရှန့်ယွီ ကို ဘယ်လိုမှ တောင့်မခံနိုင်တော့ပေ။ အရှင့်သားကို အောက်မှ ပင့်ကာ ကော့ထိုးနေမိတော့သည်။ နှစ်ဦးသား အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံပြင်းပြင်းပြုကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ချစ်တင်းနှောလို့နေတော့သည်။ နောက်ဆုံး ချင်းရှီဟွမ်က တောင့်ခနဲဖြစ်ပြီး စစ်ထူရှန့်ယွီ၏ လက်ထဲမှာ ပြီးမြောက်ကာ ဖြူပျစ်ပျစ် မျိုးမြတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်မိတော့သည်။

အရှင့်သားပြီးသော်လည်း စစ်ထူရှန့်ယွီက မပြီးသေးသဖြင့် အရှင့်သားကို ခွလျက်ပွေ့ချီကာ ထထိုင်လိုက်ပြီး ဆက်တိုက်ကို ပင့်ထိုးတော့သည်။ ချင်းရှီဟွမ်သည့် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သည့် လှံတံကြီး၏ အကြမ်းပတမ်းထိုးသွင်းမှုကြောင့် မိမိ၏ ပျော့ကျသွားသည့် လှံတံလည်း ပြန်မတ်လာတော့သည်။ စစ်ထူရှန့်ယွီက အင်မတန်ကို ခွန်အားကြီးမားလွန်းလှသည်။ သူက ချင်းရှီဟွမ်ကို ကလေးလေးလို ပင့်မကာ စိတ်တိုင်းကျ ဆက်တိုင်ထိုးသွင်းပြီး နောက် သူ့လှံတံကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်သည်။

"ဖွတ်...."

ချင်းရှီဟွမ်၏ အနောက်ပေါက်က ချက်ချင်း လစ်ဟာသွားပြီး စစ်ထူရှန့်ယွီ၏ လှံတံ အရွယ်စားအတိုင်း အဟလေးဖြစ်ကာ နီမြန်းသော အဝက ဟစိစိဖြစ်လို့နေသည်။

"အာ...ဘာလို့ထုတ်လိုက်တာလဲ..."

အထဲက တနေရာကို တိုးနေသည့် အသားချောင်းကြောင့် တကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျစ်ဖျစ် ဖြစ်နေရာမှ စစ်ထူရှန့်ယွီက သူ့အသားချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်သငြဖ့် ချင်းရှီဟွမ်က အားမလို အားမရလှမ်းပြောလိုက်သည်။ စစ်ထူရှန့်ယွီက သဘောကျစွာရယ်မောကာ အရှင့်သား၏ နူတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"အနေထားပြောင်းမလို့...အရှင့်သား လေးဘက်ထောက်ပေး..ကျွန်တော်မျိုး အနောက်ဘက်က လုပ်ချင်တယ်..."

ချင်းရှီဟွမ် သူ့စကားအတိုင်း လေးဘက်ထောက်လိုက်သည်။ ဆင်ပေါ်က ပုခက်ပေါ်တွင် သူက တမင် ကော်ဇောခင်းထားသဖြင့် ဒူးနာချင်း မရှိပေ။ စစ်ပွဲတစ်ခုကို သေနင်္ဂဗျူဟာခင်းကာ တိုက်ခဲ့သည့် စစ်သူကြီးလို့ မပြောရဘူး။ တကိုယ်လုံး ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်အပြည့်ဖြင့် အခုလိုအချစ်စစ်ပွဲအတွက် အကုန်စီစဉ်ထားခဲ့သည်ဟု တွေးနေမိသည်။

စစ်ထူရှန့်ယွီ က အရှင့်သား၏ အနောက် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားတွင် နေရာယူပြီးတင်ပါးဝါဝါဝင်းဝင်းလေးကို လက်ဝါးကြမ်းကြမ်းကြီးနှင့် ဆုပ်နယ်ကာ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး အဝလေးကို မိမိလှံတံကြီးနှင့် တေ့ထားကာ ကစားနေသည်။

"အာ...ဘာလုပ်တာလဲ..."

ကြီးမားပူနွေးသည့် လှံတံထိပ်ဖျားက တင်ပါးအဝတွင် ပွတ်ဆွနေသဖြင့် ချင်းရှီဟွမ် ပိုပြီး မရိုးမရွဖြစ်ကာ သူ့လှံတံလေးပင်း တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလာတော့သည်။

"အရမ်းလှတယ်။ အရှင့်သားရဲ့ အနောက်ပေါက်လေးက ကျွန်တော့်ကို အရမ်းဆွဲဆောင်နေတယ်... "

စစ်ထူရှန့်ယွီက ချင်းရှီဟွမ်၏ ကျောရိုးတလျှောက်လှမ်းရှိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ရွှေအဆင်းလို ဝင်းဝါသည့် အသားရေတလျှောက် ချွေးအလွှာပါးပါးလေးက ဖုံးအုပ်ထားကာ အရောင်တလက်လက်တောက်နေသည်။ ခါးသွယ်သွယ်လေးက မျက်စိပသာဒဖြစ်သလို ဖောင်းပြည့်သည့် တောင်ပူစာလေးနှစ်ဦးက စစ်ထူရှန့်ယွီကို ပိုမိုဆာလောင် လာအောင် ဆွဲဆောင်နေသည်။ စစ်ထူရှန့်ယွီ၏ မျက်လုံးတစ်စုံက တောင်ပူစာနှစ်လုံးကြားက မဟတဟ ဖြစ်နေသည့် ပန်းနုရောင်တွင်းကလေးတွင် အသေစွဲညှိကာ ကြည့်နေမိသည်။

ဒါ အရှင့်သားရဲ့ပျားရည်တွင်းလေး....
သူ့အသားချောင်းကို တင်းကျပ်အောင်ညစ်ယူလေ့ရှိသည့် တွင်းကလေးပဲ .....
ထိုအတွေးကြောင့် စစ်ထူရှန့်ယွီ၏မျက်လုံးက ပိုမိုအရိုင်းဆန်ကာ နက်မှောင်လာခဲ့သည်။

"မြန်မြန်ထည့်တော့....."

ချင်းရှီဟွမ်က မကျေမနပ်ဖြင့် လှည့်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်တော့ စစ်ထူရှန့်ယွီက အရှိန်နှင့် တဆုံးထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ ပြည့်အင့်သည့် ခံစားချက်နှင့် အတွင်းနံရံများကို ပွတ်တိုက်သွားဖြင့် ချင်းရှီဟွမ် မှာ နူတ်မှ မညည်းပဲ မနေနိုင်တော့ပေ။

"ဟာ့.. အင်း...."

စစ်ထူရှန့်ယွီသည် အရှင့်သား၏ တင်ပါးဝင်းဝင်းလေးကို ဆုပ်နယ်ကစားရင်း ခါးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အကြမ်းတမ်းဆုံး ထိုးဆောင့်လိုက်တော့သည်။ အရှင့်သား၏ လက်အစုံကိုလှမ်းဆွဲကာ မိမိလှံတံကို ဆွဲထုတ်လိုက်၊ အရင်းထိ တဆုံးထိုးသွင်းလိုက်နှင့် မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်ထိုးနေတော့သည်။

ချင်းရှီဟွမ်သည် တကိုယ်လုံးချွေးပြိုက်ပြိုက်ကျကာ တင်ပါးထဲ ကြမ်းတမ်းစွာဆက်တိုက်တိုးဝင်လာသည့် စစ်ထူရှန့်ယွီ၏ လှံတံကြောင့် တကိုယ်လုံး တောင့်တင်းလာပြီး တခါ ပန်းထွက်သွားမိပြန်တော့သည်။

"အရှင့်သားက မြန်လိုက်တာ။ ပြီးတာ နှစ်ခါတောင်ရှိပြီ။ ကျွန်တော်က တခါမှ မပြီးသေးဘူး။"

စစ်ထူရှန့်ယွီက ကျီစယ်ဟန်ဖြင့် အရှင့်သားရဲ့ အသားချောင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ နားရွက်နားကို ကပ်ကာပြောလိုက်တော့ ချင်းရှီဟွမ် အရှင့်သားက အသက်ကို အလုယက်ရှုရင်း ပြန်ဖြေခဲ့သည်။

"မင်းက.... ကြမ်း...ကြမ်း..လွန်းတာကို....အ့..."

"အရှင့်သား...အရှင့်သား... ချစ်တယ်...အရမ်းချစ်တယ်....."

စစ်ထူရှန့်ယွီသည် အရှင့်သား၏ ချစ်စရာ အမူယာကြောင့် အံကြိတ်ကာ အချက်သုံးဆယ်လောက် အားကုန်ဆောင့်ထိုးပြီးနောက် များပြားလှသည့် ပူနွေးသည့် မျိုးရည်များကို တောင်ကျရေလို အရှိန်ဖြင့် မင်းသားလေးကိုယ်ထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်မိတော့သည်။ အရှင့်သားကိုယ်ထဲ ပျစ်နှစ်သည့် သူ့အရည်တွေအကုန် ပန်းထည့်လိုက်ခြင်းနှင့်အတူ စစ်ထူရှန့်ယွီက ကျေနပ်လှစွာဖြင့် လည်ချောင်းထဲက အသံဖြင့် ညည်းညူလိုက်မိသည်။


"အရမ်းကောင်းတယ်...အရှင့်သားကော...ကျေနပ်ပါရဲ့လား..."

"အင်း..."

ချင်းရှီဟွမ်က တီးတိုးသာ ပြောနိုင်တော့သည်။ နှစ်ခါတောင် ပြီးသွားလို့ မောဟိုက်လို့နေတော့သည်။ စစ်ထူရှန့်ယွီက အရှင့်သားကိုယ်ထဲမှ မိမိလှံတံကို ဆွဲထုတ်ကာ နီမြန်းသော အဝလေးထဲမှ ဖြူဖြူအရည်များစီး ကျလာသည်ကို ကြည့်ကာ သဘောကျလျက်ရှိသည်။

"အရှင့်သား အရမ်းချစ်တယ်။ အမြဲချစ်သွားမယ်... ကျွန်တော့်ကို ချစ်ခွင့်ပြုပါဗျာ..နော်..."

ထိုစကားကိုကြားသော် ချင်းရှီဟွမ် တိတ်ဆိတ်သွားပြီး အဝတ်ကို ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ စစ်ထူရှန့်ယွီသည် အရှင့်သား၏ အမူယာကြောင့် ရင်ခွင်ထဲ တင်းတင်းဖက်ထားကာ ပြောလိုက်သည်။


"ကျွန်တော် အရှင့်သားကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်ဘူး... အရှင့်သား တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ချစ်တယ်။ အရှင့်သား ကျွန်တော့် အချစ်ကို မငြင်းရဘူး..."

"အစ်မတော်နဲ့ မင်္ဂလာဦးညကို မင်း မဖြတ်သန်းတော့ဘူးလား..."

"ဘယ်သူနဲ့မှ မင်္ဂလာဦးညကို မဖြတ်သန်းနိုင်ဘူး။ အရှင့်သားနဲ့ပဲ နေ့တိုင်း မင်္ဂလာဦးအချိန်ကို ဖြတ်သန်းမယ်..."

ချင်းရှီဟွမ်က သူ့စကားကိုကြားသော် ရယ်လိုက်သည်။ စစ်ထူရှန့်ယွီက အရှင့်သား နူတ်ခမ်းကို အနမ်းနှင့်ပိတ်ကာ ကတိပေးလိုက်သည်။

"အရှင့်သား စောင့်ကြည့်ပါ။ ကျွန်တော် စစ်ထူရှန့်ယွီက အရှင့်သားကို ပြောသမျှ စကားတိုင် တည်ပြီး လက်တွေ့ အကောင်ထည်မယ့်သူဆိုတာ အရှင့်သားသိအောင် သက်သေပြပါ့မယ်..."

စစ်ထူရှန့်ယွီ၏ စကားကြောင့် သူ တခုခုကြံထားသည်ကို သိလိုက်ကာ ချင်းရှီဟွမ် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး ကျောကိုပုတ်ပေးကာ ပြောလိုက်သည်။

"ကိုယ်တော် ယုံပါတယ်။ ကဲ.. အဝတ်ပြန်ဝတ်လိုက်ဦး။ ပြန်ကြစို့။ နေတောင် စောင်းတော့မယ်.... ညကို ကိုယ်တော့်ဆီ မလာခဲ့နဲ့။ ကိုယ်တော် နားချင်သေးတယ်.."

ချင်းရှီဟွမ် ထိုစကားကို တခါတည်း ပိတ်ပြောလိုက်တော့သည်။ နေ့ရော ညရောဆိုလျှင် မိမိလည်း မချောင်လောက်ပေ။ စစ်ထူရှန့်ယွီက အရှင့်သားကို သနားသောကြောင့် ခေါင်းငြိမ့်ကာ လက်ခံလိုက်ရတော့သည်။ ဒီညတော့ အရှင့်သားကို စိတ်မှန်းနဲ့ မိမိဖာသာ  ဖြေလျော့ရရုံပဲ ရှိတော့မည်။

=============*=============