LİLYA || texting

|12|

Lilya: Burada akşam oluyor, gün batmak üzere..

Lilya: Yani sizde tahminen gece yarısı.

Lilya: Hasta olduğunu da göz önünde bulundurursak şu an uyuyor olmalısın.

Lilya: O yüzden rahat rahat içimi dökebilirim sanırım

Lilya: Nasılsa en son silerim bütün mesajları.

Lilya: Klişe bir anonim değilim derken gayet ciddiydim, ama altında yatan asıl anlamı fark edemedin.

Lilya: Çünkü bu hikaye basit bir platonik aşktan ya da karşıdakine söyleyemediklerini mesaj yoluyla söylemeye çalışmaktan biraz daha değişik.

Lilya: Ya da senin deyiminle karmaşık.

Lilya: Aynı ilk karşılaşmamız gibi.

Lilya: Klişenin içindeki karmaşıklıktan doğdu bizim hikayemiz.

Lilya: Beklenmedik, klişeye göz kırpan, ama bir o kadar da tuhaf olan o ilk karşılaşmamız...

Lilya: Sana kendim hakkında söyleyemeyeceğim ilk şey ismim, diğeri de kişisel numaranın bende olmasının altında yatan sebep Pamir.

Lilya: Çünkü bunu yaparsam sadece kendi kimliğimi deşifre etmekle kalmam, bana güvenen başka birini daha riske atmış olurum.

Lilya: Özür dilerim ama yapamam.

Lilya: Haziran'ı, o istemeden böyle bir kaosun içine atamam.

Lilya: Kuzenimin bana güvenini boşa çıkartamam.

Lilya: Ancak o isterse bu soruna cevap alabilirsin Pamir Onuray.

Lilya: Ama o güne kadar hakkımda merak ettiğin her şeye cevap verebilirim

Lilya: Kendimle ilgili her türlü ıvır zıvırı anlatabilirim.

Lilya: Hatta yüzümü gözüktüğü bir fotoğraf bile atabilirim.

Lilya: Çünkü ne olursa olsun beni hatırlamayacağına eminim.

Lilya: Aylar, hatta yıllar öncesinde kaldı karşı karşıya gelmemiz.

Lilya: Yüzümü görsen de anımsamazsın.

Lilya: Ben senin hafızanın derinliklerinde kalmış , silikleşmiş,  hatta sonsuza kadar silinmeye yüz tutmuş olan birkaç ufak anıdan ibaretim.

Lilya: Geçmişten, yıllar öncesinden kalmış olan bir iki minik hatırayım sadece.

Lilya: Hatta o kadar minikler ki aklının ucundan bile geçmiyorlar artık, yok olmuş gibiler.

Lilya: Buna artık adım gibi eminim.

Lilya: O yüzden bir mucize olmadıkça beni hatırlamazsın.

Lilya: Zihnin o kadar dolu ki şu anki hayatınla, neredeyse üç yıl öncesinde kalmış bir anıyı o tozlu odadan bulup çıkartamazsın.

Lilya: Biz de birbirini hiç tanımayan iki yabancı gibi konuşmaya devam ederiz.

Lilya: Gerçi, çok iyi tanıştığımız da söylenemez ya...

Lilya: Sonuçta bitememiş, hatta başlayamadan üstü karalanmış bir hikaye bizimkisi.

Lilya: O yüzden belki de geçmişi hiç yokmuş gibi yeniden denemek en iyisi.

Lilya: Belki böylesi daha iyi olacaktır, kim bilir...

Lilya: Sana iyi uykular mavi gözlü solist.

Lilya: Geçmişten gelen bu cümleleri şimdi sileceğim, sanki hiç olmamışlar gibi...

(Bütün mesajlar silindi.)

♣️♣️♣️

Şöyle iç dökmeli bir bölüm lazımdı, değil mi ama? 🙃
Sizce nasıldı bölüm?
Bir şeyler açığa çıkmaya başladı mı yoksa kafalar daha mı çok karıştı? 👀

Bu arada, oy vermeden geçmeyin lütfen olur mu? 🖤✨