Yana's POV
Pagkapaalam ko kina Lav na pupuntahan ko si Jarred Yves ay agad akong tumakbo papunta sa dagat.Dala ko ang lahat ng kailangan ko at pinatay ko rin ang telepono.
Ayaw ko ng istorbo sa araw na ito.
I just want to be alone.I want my peace.
Hayyy!
Ang sariwa ng simoy ng hangin. Masarap ang pagdampi sa balat.I feel refreshed.Madami akong ala alang naalala dito.Katulad ng kasama ko siya.Nang samahan niya ako kahit mag-uumaga na.
Kahit gusto kong kalimutan siya at isantabi ang lungkot ko.Hindi talaga nagagawa ng puso't isip ko.He's hard to forget.The memories are hard to forget.
Naging masaya ako when I'm still with him.I just don't know if he felt happy kahit isang beses lang nang kasama niya ako.Paano ba siya kalimutan in an instant?
How can I erase the memories that hurts and hunts me?Sa tuwing iniisip kong kaya ko na siyang kalimutan.Bumabalik lang sa akin ang lahat ng saya ko noong kami pa.Sariwa pa ang sugat.
There are a lot of questions that I want to ask.
Pero hindi ko naman maitanong sa kaniya kasi nahihirapan akong lumapit.Sa tuwing maglalakad ako palapit sa kaniya ay nilalayuan niya ako.So how can I ask him those questions without him keeping a distance?
I started strumming my guitar.
Idadaan ko na lang sa ginawa kong kanta.
"Heto na naman,nakatulala
Sa ihip ng hangin,damdamin ay nadadala
Ang gabi,ay tuluyan ng lumalim
Kasing lalim ng sugat at pighati..."
Sa unang liriko pa lang ay naiiyak na ako.This,I dedicate to him.The song of my wounded heart.
"Ikaw ay nais yakapin
Sa bawat hapdi
Sa bawat sandali..."
I closed my eyes as tears started streaming down on my face.
"Bakit bigla na lang nang iwan?
Nagising sa bagong umaga
At ikaw ay wala na,matutupad pa ba?
Ang pangakong wala ng iba?..."
Mali ang liriko ko,pero siya naman ang naunang nang iwan.He left me there hanging.He left me there feeling unworthy to love.
"Ako ay naglakbay sa kalawakan
Kung saan napagtanto ko
Ang kamangmangan ng mga tao
Na bigla na lang nang iiwan.
Maaring hindi tama
Ang aking nagawa
Pinilit itinago ang katotohanang di ko kaya
Na sa piling ko ay wala ka na..."
Mas masakit pala kapag hindi ko inilabas.Mas masakit pala kapag kinimkim.Sobrang bigat ng nararamdaman ko.Parang gusto ko na lang tapusin ang gabing ito na puno ng iyak.
"Bakit bigla na lang nang iwan?
Nagising sa bagong umaga
At ikaw ay wala na,matutupad pa ba?
Ang pangakong wala ng iba?...
Bakit biglang nawala?
Bakit sumama sa iba?
Ang lahat ng yakap
Ay napunta sa pagpapanggap..."
Bakit niya ako niloko?May kulang ba sa akin?May nagawa ba akong mali?Hindi pa ba ako sapat?
Bakit Claude?
"Upang maintindihan,ikaw ang hanap ko
Maibabalik pa ba?
Ang mga pagkukulang ko
Nahanap mo ba sa kaniya?..."
BINABASA MO ANG
The Mission
Fanfiction*Disclaimer* All the names,characters,businesses,places,events and incidents in this novel are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner.Any resemblance to actual persons,living or dead,or actual events is purely...
