Ayağımı kucağına çektiğinde şaşkınca onu izliyordum.
Elini ayak bileğimde gezdirdiğinde inledim.
"Morarmış biraz." Canı sıkkın gibiydi. "Dün acelem olduğu için seni asansörde bıraktım. Yani canını acıtmak değildi amacım."
Acelesi olduğuna inanmıyordum.
Ayağımı kucağından çektim ve bilgisayarla uğraşmaya devam ettim.
"Eylül ben senin patronunum! Ne bu yok saymalar? Karşında kim olduğunu unutuyorsun! Ben yok sayılmaktan hiç hoşlanmam!"
Ona baktım.
"Dün beni asansörde yok sayıp bırakıp giderken iyiydi ama öyle değil mi Alparslan Bey? İki dakika daha tutamadınız!" Alayla güldüm. "Gerçi siz patronsunuz, sizden böyle bir şey bekleyemem! Bu insanlık görevi, patronluk değil!"
Sinirlerime hâkim olamıyordum.
Alparslan hayretle beni izliyordu.
"Sen bana kızıyorsun!" Başını iki yana salladı. "Resmen çalışanımdan azar yiyorum!" Bir de bana bağırıyor muydu?
Gözlerim doldu.
"Alparslan Bey..." Titrek bir nefes verdim. "Bir daha olmayacak. Özellikle sizin bindiğiniz asansöre binmeyeceğim. Tamam mı? Anlaştık mı?"
Böylece düşersem beni tutmak zorunda kalmazdı.
Alparslan ofladı ve yeniden masaya oturdu. Mavilerini yeşillerime çevirdi.
"Böyle bir şey olmayacak." Uzanıp elimi tuttu. "Canını yakmak istemezdim... Ben toparlanırsın sandım. Yerde kalacağını tahmin edemedim." Elimi elinden kurtardım.
"Gayet de bilerekti! Bilerek beni bıraktınız! Kalbim çok kırıldı Alparslan Bey. Belki çalışanınızım diye umurunuzda olmaz ama kalbim çok kırık!"
Alparslan derin bir nefes aldı.
"Peki o zaman şöyle yapalım..." Yeniden elimi tuttu. "Bu öğle yemeğinde seni yemeğe götüreyim. Olur mu? O zaman kalbini kazanırım belki?"
Buna inanamıyordum!
Alparslan hatalı olduğu için beni yemeğe çıkaracaktı demek!
Deli gibi kahkaha atıp boynuna sarılmamak için kendimi zor tuttum.
"Bir arkadaşıma sözüm vardı ama madem patronum istiyor birlikte öğle yemeğine gidebiliriz."
Küçük bir kesit.
Sınırı geçmeyi, oy vermeyi unutmayın.💘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAVİ DOLUNAY -TİMYA- (KARADENİZ SERİSİ IV)
General Fiction"Ben o adamı istiyorum ve elde edeceğim!" Her ne kadar beni istemese de bunun gerçek düşünceleri olmadığını biliyordum. En azından hissediyordum... Alparslan Atabey benim için imkânsız bir hayal gibi görünse de böyle olmayacaktı! O da beni sevecekt...
