Bu zor günlerde ülkemiz için çok çok üzgünüm... Depremde hayatını kaybeden herkese yüce Allah'tan rahmet diliyorum. Deprem bölgesinde olan, yakınlarını kaybeden herkesin Allah yardımcısı olsun. Bölüm paylaşmayalı çok uzun bir zaman oldu, o yüzden daha fazla geç olmasını istemedim.
İyi okumalar dilerim...
EYLÜL
Allah kahretsin ki buradaydı!
Gözlerim gördüklerime inanmak istemese de abim gelmişti.
Pencereden göz göze geldiğimizde sertçe kapıya tekme attı.
"Eylül, aç şu kapıyı!" Diye gürledi.
Alparslan sızıp kalmıştı!
Allah kahretsin ki sızacak zamanı bulmuştu, kendinde bile değildi! Abim beni alıp götürse ruhu duymayacaktı.
Beni yeniden o adama götürürse ben ne yapardım?
Panik tüm bedenimi ele geçirdi.
"Alparslan!" Diye bağırdım.
Abimin bağırışlarına aldırmadan odaya koştum.
"Alparslan kalk! Abim geldi!"
Uyanmıyordu!
Kalbim korkuyla çarpıyordu...
Gözlerim dolu dolu onu sarstım.
"Lütfen kalk! Kalk bak beni götürecekler, beni almaya geldiler!" Gözümden bir damla yaş düştü. "O adamın karısı olmak istemiyorum..." Başımı yenilmişçesine göğsüne yasladım. "Alparslan kalk ne olur... Beni koruman gerekiyor. Sana çok ihtiyacım var." Korkudan titremeye başlamıştım bile...
Belimde hissettiğim elle birlikte irkildim.
Kendine gelmişti!
"Ne oluyor?"
Kısılmış gözlerine sevinçle baktım.
"A-Abim geldi! Kapıya vuruyor! Beni alacaklar senden! İzin veremezsin buna Alparslan! Eğer bir kez daha o adama gitmek zorunda kalırsam..." Hızla doğruldu.
Beni kendine çektiğinde onun göğsüne sindim. Çok korkuyordum... Yeniden şerefsiz Caner'le konuşmaktan bile korkuyordum...
"Seni benden kimse alamaz."
Silah sesi duyulduğunda korkuyla yerimden sıçradım.
Alparslan ayağa kalktığında hızla peşinden gittim.
"Açın lan kapıyı!"
Abim gürlüyordu.
Alparslan beni kendine çekip yanağıma uzun bir öpücük kondurdu.
"Ben buradayım, korkma güzelim tamam mı?" Yanağımı okşadı. "İstersen odaya geç. Ben geleceğim."
Hayır!
Alparslan'ı yalnız bırakırsam işler çok daha büyüyecekti. Abim onu öldürürdü! Asla ona zarar gelmesine izin veremezdim.
"Asla! Kendi rızamla geldiğimi söyleyeceğim. Alparslan lütfen bu sefer bana destek ol... Beni o adama götürmesine izin verme."
Alparslan hüzünle iç çekti.
Dudaklarıma doğru eğildi. Dudağımın kenarına hafifçe dudaklarını bastırdı.
"Seni seviyorum."
Söylediği tek cümle bu oldu.
Ben öpücüğün etkisiyle donup kalırken o kapıyı açtı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAVİ DOLUNAY -TİMYA- (KARADENİZ SERİSİ IV)
General Fiction"Ben o adamı istiyorum ve elde edeceğim!" Her ne kadar beni istemese de bunun gerçek düşünceleri olmadığını biliyordum. En azından hissediyordum... Alparslan Atabey benim için imkânsız bir hayal gibi görünse de böyle olmayacaktı! O da beni sevecekt...
