w południe
przy pszczołach zapylających kwiaty
w promieniach pełnego słońca
słysząc szum drzew przy lekkim wietrze
człowiek traci rozum
w południe
kiedy sjesta zaczyna się
gdzie kobiety wywieszają pranie na linki
widząc ludzi idących na mszę do kościoła
człowiek traci wiarę
w południe
w zielonym lesie gdzie ludzie zbierają liście
gdzie ptaki wygrywają swoje arie
które można słyszeć w całym mieście
człowiek traci sumienie
w południe
nad brzegiem czystego morza
ludzie nie widzą upadku Ikara
pysznie spadającego do morza
człowiek traci miłość
w południe
gdzie nikogo nie ma
gdzie każdy sobą zajęty
gdzie człowiek człowiekowi wilkiem
człowiek traci siebie
w południe
stojąc w płomieniach miasta wiecznego
stojąc w powodzi uczuć wielkich
stojąc w huraganie wiecznych problemów
człowiek traci drugiego człowieka
~ Rebelandarrow; czerwiec, 2022
CZYTASZ
poems
PoetryPublikuję pod wpływem emocji, nawet jeśli jest to jakiś czas po zdarzeniu. Muszę z tym jakoś się zżyć.
