poems

pies ze wścieklizną (074)

młode i wiotkie gałązki wierzby
kołysały się zgodnie z delikatnym wiatrem
nie mogły być złamane przez żadną burzę
tylko przez nieroztropne dziecko

bazie kotki zrywane na wielką noc
obok dyngusu w wazie z wodą
spędzały dni i nocy na kuchennym stole
aż w końcu uschnięte zostały wyrzucone

dziecinna poduszka i przytulanka
co noc chroniły go przed nocnymi zmorami
które nachodziły go po zimnym płynie
wylewanym do otworów ciała

wycie psa ze wścieklizną było przerażające
tocząca się z pyska ślina moczyła cały jego świat
a pazury wystające z łap psiska
niszczyły najpiękniejsze w domu obrazy

ile potrzeba było nieprzespanych nocy
aby uśpić tego psa?
ile potrzeba było bandaży i gaz
aby uśpić tego psa?

ugryzienia zostawiły niewielkie blizny na skórze
ale glinę młodości na zawsze skrzywiły
chłopiec przestał ufać innym zwierzętom
mimo że nie miały zamiaru go zagryźć

słowa mogą być dla niego za trudne
a czyny za bardzo nachalne 
dlatego chłopiec zamknął się w sobie
zostawiając resztę świata sobie samemu

stary pies w końcu zdechł
mężczyzna poczuł ulgę i szczęście
nocne potwory już nie przychodziły
a bazie i dyngus corocznie się zmieniały
a przytulanka już została zapomniana

 ~ Rebelandarrow; kwiecień, 2024