18+, cinsellik ve argo vardır.
"Gerçek ailemi bulmak için bu adaya geldim ama sana rastladım. Öyle güzel rastladım ki, ilk ailemi bulamadan ikinciyi bulduğumu hissettim."
•••
Rosa Alamoğlu, babasının öz babası olmadığını anladığında annesinin memlek...
Sonunda yaz geldi o yüzden biraz daha hızlı bölüm yazıyor ve atıyorum. Bölümlerin uzunluğu sizce nasıl? 2000 kelimeden uzun ve 4000 kelimeden kısa yazmaya çalışıyorum genelde. İdealdir umarım. Diğer türlüsü ya çok kısa ya da çok uzun oluyor çünkü.
Hikayeyi paylaşıp oy verirseniz daha çabuk kişiye ulaşır. Lütfen destek olunn( ◜‿◝ )♡
Medya: Yemek Masası
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar..
~~~
Üçüncü şahıs bakış açısı.
Tülay Hanım bahçesine kocaman bir yemek masasınını kurarken misafirleri gelmeye başlamıştı. Hava kararmak üzereydi ve etraf ses doluydu. Ada bu saatlerde hep telaş içinde olurdu.
Melek koşarak annesinin uzun geniş elbisesinin eteğine yapıştı. Rosa onun örgülü saçlarını açıp dalga dalga yapmıştı. Üstüne de bembeyaz bir elbise giydirmişti. Tülay Hanım kızarak Melek'e sitem etti.
"Melek kızım dolaşma ayak altında! Gelecek şimdi misafirler.."
Tülay Hanım masaya örtü örttükten sonra tabakları yerleştiriyordu. Kaç kişi geleceğini bilmediği için rahat 25 kişiye yetecek kadar uzun bir masa hazırlamıştı. Melek annesinin başından ayrılmadı.
"Anne baksana! Rosa abla örgülerimi açtı. Saçıma bak!"
Tülay Hanım tabakaları yerleştirdikten sonra kızını kucağına alıp boynundan öptü.
"Oh mis kokulum! Saçların çok güzel olmuş ellerine sağlık Rosa ablanın."
Melek ellerini çırptı. Tülay Hanım kızının burnunu sıkarken kucağında onu taşıyarak içeri doğru yemekleri almaya geçti.
"Rosa abla da saçını dalga dalga yaptı! Görmen lazım çok güzel oldu!"
Tülay Hanım içeri geçip mutfağa girdi. Kızını mutfak tezgahına bırakıp yemekleri tencereden çıkarıp servis tabakalarına koydu. Rosa ve Elçin içeriyi temizlemeye yardım ediyordu. Tülay Hanımla böyle anlaşmışlardı. Yemekleri Tülay Hanım yapacak, kızları evi toplayacaktı. Tülay Hanımın çoğu zaman çalışmaktan evini toplamaya vakti olmuyordu.
Bahçe kapısı aralanınca içeri birkaç kişi girdi. Tülay Hanım muftaktan gelenlere bakmak için geniş bahçesine çıktı. Elindeki yemeğin altını kısıp bahçeye doğru ilerledi. Gelenleri görünce yüzünde koca bir gülümseme ile kapıya yaklaştı.
"Kemal! Hoşgeldin!"
Kemal Bey adanın muhtarıydı. Sevecen ve saygın biriydi. Yanında kızı Beliz, elinde bir tencere ile kapıda babasının yanında duruyordu. Kemal Bey birkaç adımda giderek Tülay Hanım'a sarıldı.
