18+, cinsellik ve argo vardır.
"Gerçek ailemi bulmak için bu adaya geldim ama sana rastladım. Öyle güzel rastladım ki, ilk ailemi bulamadan ikinciyi bulduğumu hissettim."
•••
Rosa Alamoğlu, babasının öz babası olmadığını anladığında annesinin memlek...
Bu bölüme hikayenin büyük bir çoğunluğunu anlatıyorum. Umarım seversiniz.
Medya: Rosa (evet modeli sonunda seçtim.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar⏳❤️
~
Rosa
Kalbim bir anda duracak gibi oldu. Buz. Nefesimi düzenlemeye çalışarak acı dolu bir nefes aldım. Yanaklarım ıslanmıştı ve ağladığımı hatırlamıyordum.Babamın, yani sahte babamın söylediği sözler aklımdaydı. Değersiz, sevilmez, sen bir hatasın Rosa, keşke hayatıma girmeseydin
Bu sefer canımı acıtmıyor ya da midemi bulandırmıyordu ama bu his yine de iğrenç ve yanlış geliyordu. Bağırmak ve onu kafamın içinden söküp atmak istiyordum. Ancak ondan nefret etmek dışında yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Uzun süredir kendi babamı bulunca bunların düzeleceğine inanmıştım.
Gerçek babamın daha iyi biri olduğu konusunda kendime güveniyordum. Sanki gerçek babam beni tüm bu yaşadıklarımdan çekip alacaktı. Ama belli ki, gerçek babam bir sahtekardı. Her şeyi bilen bir sahtekar. Karısını aldatan, üç çocuğuna ihanet eden biriydi. Üstüne üstlük tahmin ettiğimin aksine varlığımı biliyordu. O da iyi biri değildi.
Onun o zamanlar bir karısı ve üç çocuğu vardı. Üstelik belli ki annem de o zamanlar Selim Abi ile sevgiliydi. Onu öperken görmüşlerdi ve bu nasıl yalan olabilirdi? İkisi de sevdiği kişileri aldatmış mıydı? İki türlü de zehirli bir çocuk muydun?
içimden korkuyla karışık bir ürperti geçti. Cihan Abi - ya da gerçek babam, ona nasıl hitap etmek gerektiğini bilmiyorum- hâlâ buradaydı. Bana bakıyordu ve sakinleşmemi bekliyordu. Aslında garip bir şekilde ilk defa sakindim.Hiç olmadığım kadar sakin.
Tek yaptığım önüme bakmaktı. Annem ve o adam tam karşımda oturuyordu. İlk başta gitmek istemiştim ama karşımda bana resmen yalvarınca oturmak zorunda kaldım. Şimdi burada, sanki beş dakika önce hayatımın gerçeğini öğrenmemiş gibi duruyordum. Hem de çay içerek. Bir trajedi bu kadar komik olabilirdi.
"Nereden başlasam bilemiyorum" diye lafa girdi Cihan Abi.
Tüm sakinliğimle çayımdan bir yudum aldım. "Karınızı hamileyken neden aldattığınızdan başlayabilirsiniz."
Annem sesimdeki ima tonunu biliyordu. Sinirliydim, her şeye. Beni uyarmak üzere karşımdan kalkıp yanıma geldi. "Rosa, sandığın gibi değil."
"Ne sandığım gibi değil? Anne sen daha 13 yaşındayken adam evliymiş ve çocuğu varmış! On sekizine girer girmez onunla işi pişirmen mi sandığım gibi değil?"
"Benimle doğru konuş." diye düzeltti annem.
Annem kraliçe gibiydi. Her zaman kendisine saygı isterdi. Öz kızı dahil dünya üzerindeki herkes saygı görmek isterdi. Ve saygısızlığa tahammülü yoktu. Ve ben son bir ayda saygısızlık kotamı doldurmuştum.
