18+, cinsellik ve argo vardır.
"Gerçek ailemi bulmak için bu adaya geldim ama sana rastladım. Öyle güzel rastladım ki, ilk ailemi bulamadan ikinciyi bulduğumu hissettim."
•••
Rosa Alamoğlu, babasının öz babası olmadığını anladığında annesinin memlek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Rosa
İlk defa yangını içinde değil, karşımda görüyordum. Ve ilk defa alevlerin içinde değil, dışında kalıyordum.
Mehmet Abi dışarıda, yüzü simsiyah olmuş bir şekilde basamaklarda oturuyordu. Sahilde olduğumuzdan yangın hemen sönmüştü. Kalıcı bir hasar olup olmadığını da bilmiyordum.Alevler sönmüştü ama içeri girmek için beklememiz gerekiyordu.
Rüzgarın bana doğru geldiğini görünce oturduğum yerden kalktım. Restorana doğru koşacağını zannederken bana doğru koştu. Bir hamlede elleri ile beni kendine çekip sarıldı. Nefes nefese kalmıştı ve yorulmuş gibiydi. Saçlarımı elleyip kafasını sırtıma yasladı.
Etraftaki herkes bizi izlediği için biraz kötü hissettim. Ellerini çekip kafasını kaldırdım. Parlayan gözlerle, "Bir şeyin var mı?" dedi.
Yangın ben daha içeride değilken çıkmıştı. İçerideki müşteriler hemen dışarı çıkarıldığı için kimseye bir şey olmamıştı. Elif biraz ileride ağlayarak oturuyordu. Onun da bir şeyi yoktu ve Arda yanındaydı. Arda neden burada diye düşünüyordum. Aynı zamanda yara alan tek kişi Mehmet Abi'ydi. Kolu hafif kızarmıştı ve yüzü dumanlardansimsiyahtı.
Rüzgarın elleri çeneme değdi. Yüzümü kaldırıp gözlerimi kendi gözlerine kenetledi. Ben de elimle onun elini tutup sakinleştirmeye çalıştım.
"İyiyim Rüzgar yemin ederim ben iyiyim!"
Ellerini çekip üstümü başımı süzdü. Etrafa baktı, birçok insan bizi izliyordu. Alya koşarak yanımıza geldi.
"Pastaneden duydum da geldim. Allah'tan içeride değilmişsiniz."
Alya korku içinde Rüzgara sarıldı. Çoğu insan buraya toplanmıştı. Daha bir gün olmuştu beyin kanaması geçireli. Şimdi de bu oluyordu. Belki bu evrenin bir mesajıdır diye düşündüm. Çünkü felaket üstüne felaket oluyordu.
Boğazımdakiyumruyu yuttum. Rüzgar yanımdan ayrılarak basamaklarda oturan Mehmet Abi'nin yanına gitti. Ben de onu takip ettim. Gözüm ağlayan Elif'e çarptı. Onlarında yanından ayrılıp Arda ve Elif'in yanına gittim.
"Elif? İyi misin?"
Arda yanında ona sarılıyordu. İkisinin arkadaş olduğunu bile bilmiyordum. Arda ayağa kalkıp yanıma geldi.
"Yemin ederim onun bir suçu yok Rosa. Benim yüzümden oldu."
