18+, cinsellik ve argo vardır.
"Gerçek ailemi bulmak için bu adaya geldim ama sana rastladım. Öyle güzel rastladım ki, ilk ailemi bulamadan ikinciyi bulduğumu hissettim."
•••
Rosa Alamoğlu, babasının öz babası olmadığını anladığında annesinin memlek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~
Rosa
Özgür saf, kalbi temiz bir çocuktu. Ve aşk, onu daha da iyi ve daha da acılı biri yapmıştı. Onu severdim ama bazen onun için endişelenirdim de.
"Bir şey demeyecek misin?"
Özgür bana sorarken başımı eğdim. Ne diyebilirdim ki? Benim karışmaya ne hakkım vardı?
"Ne diyeyim Özgür? Yıllardır sevdiğin kızın Beliz olduğunu öğrendim işte ne diyebilirim?"
Özgür sanki suç işlemiş gibi bana bakmıyordu. Ama sebebini merak ediyordum çünkü işlememişti. Sadece şaşırmıştım işte.
Özgürün bana anlatıp anlatıp durduğu kızın Beliz çıkması çokta hoşuma gitmemişti aslında. Ama anlayabiliyordum. Kız mükemmelliğin ta kendisiydi.
Özgüre ailemden ve Rüzgar ile aramdakilerden bahsetmemiştim. O da sanki biliyormuş gibi bana hiçbir şey sormamıştı.
"Değer miydi diyebilirsin."
"Niye diyeyim böyle bir şey? Beliz gayet güzel biri. İyi olup olmamasını bilemeyeceğim ama çocukluk arkadaşını tutulmak ne demek tahmin edebiliyorum az çok."
Abim de küçükken kendi sınıfından birine aşık olmuştu. Çocukluk aşkıydı ama Özgürünki kadar büyümemişti bu aşk.
"Ne olacak şimdi? Barışacak mısınız?" diye sordum.
Özgür kafasını elleri almasına aldı. "Bilmiyorum, bilmiyorum. O kız için hayatımı bile riske attım"
Özgürün aşkı çok derindi. Ve çok şey yaşamıştı. Yurtdışında bile çok problemi olmuştu. Silahı bulduğunda kendine zarar vermeye kalkmıştı. Onun için korkuyordum.
Ben de çok şey yaşamıştım, ama tüm bunlara rağmen, kafama asla silah dayamamıştım. Şakaklarıma karşı soğuk metali hiç hissetmedim. Hiç hayatımın yok olabileceğini hissetmedim, aynen böyle.
"Ben gideceğim." dedi Özgür kalkarak.
"Saçmalama nereye?" dedim.
"Bilmiyorum, kafamı dinleyeceğim."
Özgür ceketini alıp yanımdan kalkarken derin bir iç çektim. Uzun süredir konuşuyorduk ve kendi işlerimi de unutmuştum.
"Kendine acı çektiriyorsun, farkında değilsin."
"Acı mı? Ben onu sevmeyi seviyorum, Rosa. Anlamadığın şey bu. Beliz benim için bunlardan çok daha fazlası. Onun gerçek iyiliğini görüyorum ben, insanlara gösterdiği sahte iyiliği değil."
Belizde böyle bir yan olduğundan şüpheliydim gerçi.
"Bir noktada, artık çok geç olacak." diye zamanın geçmesini kastettim.
