18+, cinsellik ve argo vardır.
"Gerçek ailemi bulmak için bu adaya geldim ama sana rastladım. Öyle güzel rastladım ki, ilk ailemi bulamadan ikinciyi bulduğumu hissettim."
•••
Rosa Alamoğlu, babasının öz babası olmadığını anladığında annesinin memlek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~ Sinir: 90oy
7 Haziran 2006, Kamelya Adası. 19:23
"Alyaaaaa!"
Rüzgar henüz kalın bile olmayan sesi ile ormana doğru bağırdı. Vâsıl Ormanı büyük ve ihtişamlı bir ormandı. Ne zaman Alya ile birlikte saklambaç oynamak isteseler buraya gelirlerdi. Şimdi akşam olmuştu ve yemek yemeye gitmeleri gerekiyordu.
"Alyaaa! Yemeğe gitmemiz lazım nerdesin çık hadi!"
Rüzgar bağırmasına rağmen Alya gelmiyordu. Minik kalbi daha hızlı atmaya başladı. Henüz 9 yaşında olmasına rağmen Alya'yı koruma içgüdüsü çok güçlüydü. Ona bir şey olmaması için kendini feda bile ederdi. Ormanda tehlikeli hiçbir şey olmamasına rağmen korktu. Ya suya düşüp boğulduysa, ya da düşüp kafasını çarptıysa?
Ama Rüzgarın bu korkuları yersizdi. Alya elinde üç renk çiçekle onun yanına geldi. Biri sarı, biri beyaz ve biri kırmızı olmak üzere elinde üç gül vardı. Aslında Alya, siyah gül arıyordu. Ama siyah gül burada yetişmezdi. Bunu bilmesine rağmen aramıştı.
Sarı gülü Rüzgar'a uzattı. "Al, bu senin!"
Rüzgar sarı gülü alıp burnuna götürdü. Uzun uzun kokladı. Alya beyaz gülü kendine aldı. Elinde sıkı sıkı tuttu. Rüzgar, gülü elindeki sepete koydu.
"Sana kaç kere buradan bir şey koparma dedim Alya! Ne şimdi bunlar?" dedi Rüzgar.
Küçük olmasına rağmen, yine de doğayı korumayı kendine görev biliyordu. Ve yaşına rağmen bunu sonuna kadar savunabiliyordu.
"Ama abi, ben onlayı sana aldım."
Alya, henüz altı yedi yaşındaydı. R harfini tam söylemiyordu. Bu yüzden ona pek Rüzgar demiyordu. Rüzgara abi demeyi seviyordu. Büyüyünce bunu yavaş yavaş unutacak olsa bile. Her korktuğunda ya da abisinden bir şey isteyecek olsa ona abi diyordu. Şimdi Rüzgarın ona kızmaması için ona abi diyordu.
"Ne gerek vardı Alya?"
Rüzgar kırmızı olan hariç beyaz ve sarı olan ki gülü de alıp sepete koydu. Alya hayal kırıklığı içinde başını salladı.
"Siyah gül.. siyah gül bulamadım."
"Siyah gül burada yetişmez demiştim sana."
Kırmızı olan Alya'nın elinde kaldı. Bu sepet ormana atılan çöpleri temizlemek içindi. Ne zaman saklambaç oynamak için gelseler, Rüzgar yanında bir sepet ya da poşet getirirdi. Bir çöp görürse bunu alır içine koyardı. Şimdi her yer daha temizdi. Bugün hiç çöp bulamadıkları için sepet boş kalmıştı. Doya doya saklambaç oynamışlardı ama geç olmuştu. Neşe Teyze onlara kızmadan eve dönmeleri gerekiyordu.
