ROSA | GERÇEK AİLE | 18+

37| İntikam

Merhabaaa bölüm geç geldi sınırın dolmasını bekledim sabırla😓😓😓

Çok özür dilerim yine de. Bu bölüm final değil. Ekstra bir bölüm daha atacağım özel bölüm tadında. Sınır falan yok hemen atacağım çünkü.

İyi okumalar💗

Rosa

Kalbin öyle hızlı atıyordu ki ben ona dur desem de atmayı bırakmazdı.

Aşık olduğum, her şeyden çok sevdiğim adam bana evlenme teklif etmişti. Hayatlarımızı birleştirmeyi, benimle birlikte yaşamayı teklif etmişti.

Peki ben neden sevinemiyordum?

"Rosa." diye fısıldadı Rüzgar. "Bir şey demeyecek misin?"

Rüzgar büyük bir heyecanla, endişeye dönüşen bir heyecanla bana bakarken tek yaptığım ağzım açık durmaktı. Sanki kelimelerim tükenmişti de konuşamıyordum.

Ne diyeceğimi bilmiyordum. Bana bir soru sormuştu, cevabını bilmiyordum. Ona hayır diyemezdim ama asla, asla evette diyemezdim.

Çünkü bunu gerçekten istemiyordu bile

"Rosa?" dedi Rüzgar tekrar. "Bir şey de, korkuyorum."

"Özür dilerim." dedim. "Rüzgar özür dilerim, özür dilerim."

"Rosa..." diye fısıldadı. Elleriyle kafamı tutup bana baktı. Başparmağı dudağına değdi. "Neden özür diliyorsun?"

"Ben-" diyip durdum. "Yapamam."

Rüzgar ilk başta ne dediğimi anlamıştı aslında. Neyi kast ettiğimi de gayet iyi biliyordu. Yine inanmamıştı. Başka bir şeyden bahsediyorum sandığı için sustu. Bana öyle çok güveniyordu ki ona hayır diyeceğimi düşünmemişti bile.

"Neyi?" diye sordu, ne için olduğunu bile bile.

"Bunu." diyerek elindeki yüzüğü gösterdim.

İşte o zaman elindeki yüzüğü ilk kez inceledim. Kocaman bir mücevher vardı üstünde. İnce ince işlenmişti. Elmas pırlanta ve gümüş kenarları parıl parıl parlıyordu. Gümüş kenarların üstünde okuyamadığım bir yazı yazıyordu.

Rüzgarın yüzü düşerken gözlerimi yüzükten aldım. Ne kadar korktuğumu, ne diyeceğininden ne kadar korktuğumu tahmin bile edemezdi. Tam şu an yaptığım her şeyden sonra beni bırakıp gidebilirdi. Her şeyi yapabilirdi.

O ise sadece açtığı kutuyu kapattı. Dizlerinin üstünden ayağa kalkmasını bekledim ama o çocuk gibi, oturduğu yerde kalakaldı.

"Rüzgar?" dedim. "Bir şey demeyecek misin?"

"Ne diyeceğimi bilmiyorum Rosa."

Bana değil aşağı, sahildeki kumlara bakıyorum. Yüzümü çoktan bıraktığı elleri kumsalın üstünde duruyordu. Yüzüme bakamıyordu sanki.

"Konuş, lütfen!" diye sesimi yükselttim. "Nolur Rüzgar bir şey söyle."

"Neden?" dedi en sonunda. "Neden istemiyorsun?"

"İstememek mi? İstememek mi?" diye daha çok bağırdım. "Sence istemediğim için mi seni öptüm, sana sarıldım. İstemediğim için mi her şeye rağmen yanında durdum. İstemediğim için mi senin evinde kaldım, seninle seviştim? Tüm bunlar istemedim diye mi oldu sence? TABİ Kİ İSTİYORUM!"