ROSA | GERÇEK AİLE | 18+

38 | FİNAL (ÖZEL BÖLÜM TADINDA 💞)

Son kez merhaba...
Nasılsınız?

Rosa'yı çok uzatmak istemedim. Bunu da sürekli söyledim ve 38 bölüm fazla bile oldu. Her şeyi yavaş yavaş yazmayı seviyorum bu kadar uzadı. Ama Rosa'yı yazmayı çok sevdim ve umarım siz de okumayı sevdiniz🥺

Sevimli bir final yapmak için yazdım💘

İki okumalarr..

~

Rosa

Çok güzel, serin ama sıcak bir Mayıs akşamıydı. Vapurdan aşağı bakarak denizi izliyordum, yüzüme vuran güneş içimi ısıtıyordu. Yine de esen rüzgar ürpermeme sebep oluyordu. Kafamı kaldırıp, Vapurun içine konmuş tabelaya bakınca gülümsedim. Üstünde yazan yazı beni gülümsetti.

Kamelya Adası'na Gider.

Saçlarım rüzgarda savrulurken sadece iki sene önce bu vapura bindiğim zaman gözlerimin önüne geldi Ellerim titriyordu, sürekli. Terliyordum ve korkuyordum. Değil gerçek ailemi, gerçek babamı bile bulamayacağımı düşünüyordum.

Şansıma, iki ailemi de orada bulmuştum.

Bir ailem, dünya tatlısı babam ve abilerimin olduğu o güzel yazlık evdeydi. Geleceğimi bildiklerinden telaşlıydılar, muhtemelen. Yiğit adada değildi, Arda ise hediye alma dememe rağmen kaçırdığı doğum günüm için bana hediye almış olmalıydı. Can abimse bir muammaydı, onu tahmin edemiyordum.

Babam bir aksilik yaşanmasın diye beni üçer beşer kez arıyordu. Yetmiyor, anneme de zorla beni aratıyordu. Huzurlu geçen vapur yolculuğum sürekli bölünse de telefonu hep sakin açmaya çalışıyordum. Aylardır beni görmeyen babamın heyecanlı olmasına şaşıramazdım.

Teyzem muhtemelen daha bir hafta önceden yemekler hazırlamaya başlamıştı. Evinin önünün muhteşem koktuğunu hayal edebiliyordum. Anneminse sürekli ona abartma Tülay tarzı ikazlarla çıkıştığına emindim. Annem de adada yaşamaya başladığı için onu pek görememiştim.

İkinci ailemse, en çok görmek istediğim bir kişiden oluşuyordu. Rüzgar.

Eşim.

Bir buçuk sene önce evlendiğimizde, sürekli beraber olma sözü vermiştik. Sabah öğle akşam. Sırf bu sözü tutabilmek için çiftliğe yerleşmiş, restoranın hisselerini Can abim ve Sılaya devretmiştik. Balayını bile es geçmemek konusunda babaannem çok ısrarcı olmasaydı, Rüzgar ve ben balayına gitmemek konusunda hemfikirdik de.

Babaannemden onca olaydan sonra bunu hak ettiğimize dair bir ton azar işitmiştik. Düzgün bir düğün yapmamızı da anneannem ve dedemin nasihatleri sağlamıştı. Eylül 2023 yılında nikah kıymış, Şubat 2024'te ise doğru dürüst bir düğün yapmıştık. Yağan kar eşliğinde dans ederken, düğünü yaz ayında yapmadığımız için çok mutluyduk; diğer herkesin aksine.

Balayı da biter bitmez evimize, Rüzgar ile yaşamaya karar verdiğimiz çiftliğe geri dönmüştük. Yaklaşık bir sene kadar istediğimiz şekilde yaşasakta iki ay önce Savaş abimden aldığım bir telefonla apar topar İstanbul'a dönmek zorunda kaldığımdan Rüzgar ile ayrı düşmüştük.