18+, cinsellik ve argo vardır.
"Gerçek ailemi bulmak için bu adaya geldim ama sana rastladım. Öyle güzel rastladım ki, ilk ailemi bulamadan ikinciyi bulduğumu hissettim."
•••
Rosa Alamoğlu, babasının öz babası olmadığını anladığında annesinin memlek...
Sınır geçmeden bölüm attım çünkü ben süper tatlı bir yazarım🫂🫂🫂🤌🤌
Kitap final olacak diye çok üzülüyorum ama sakız gibi uzatmakta istemiyorum ne düşünüyorsunuz 🥺
Medya: Sıla ve Can🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~
Rosa
Sıradan bir öğleden sonraydı.
Annemin ailesi ile ilk kez tanışmıştım. Erkek arkadaşıma ölen ailesi ile ilgili laf edip kavga etmiştim. Herkes gerçek babamı, benim de yasak bir aşkın çocuğu olduğumu öğrenmişti. Bir de annem bayılmıştı.
Sıradan bir öğleden sonraydı.
Tüm bedenim titreyerek geri dönmüştüm. Annemi içerideki bir odaya taşımaya yardım ederken de ellerim titriyordu. Herkesin bakışlarını üstümde hissederken, bir eli omzumda hissetmiştim. Rüzgar olduğunu düşünmüştüm ama o dışarıda kalıp herkesi sakinleştirmekle meşguldü.
Elini omzuma koyan kişi babamdı.
Annemi içeri taşıdığımız on dakika içerisinde dışarı çıkmayı reddetmiştim. Beliz annemi muayene ederken ben de içeride kalmak istemiştim. Dışarıda insanlarla yüzleşmek istemiyordum. Annemi ayıltmak için yaptığımız şeyler sonuç vermişti. Annem zar zor da olsa yavaş yavaş uyanıyordu.
Odada ben, Beliz, teyzem ve annem vardı. Birkaç kişi kapıda, diğerleri ise bahçedeydi. Ne konuşulduğunu çok merak etmiyordum, ama ediyordum da. Yüzleşmem gereken tonla insan vardı.
Beliz annemle ilgilenirken ara ara bana bakışlar atıyordu. Bir şeyler sormak istediğini biliyordum ama bakışlarım yalnızca annemdeydi. Gözlerim dolmuştu ama ağlayamıyordum bir türlü.
Teyzem ise hüngür hüngür ağlamıştı. Anneme bir şey olacak sanması yetmezmiş gibi içeride anne babasının sen bunu biliyor muydun nutukları da maruz kalmış, ağlayan kızını teselli etmeye çalışmıştı. Onun da en son dert edeceği kişi ben olmalıydım.
"Kalp atışları düzeldi." dedi Beliz elini annemin nabzından çekerken. Annemin gözleri titriyordu, ama yine de açılmışlardı.
Teyzem elini kalbine koyup yukarı baktı, şükür eder gibi. Sonra "Teşekkürler Beliz, sağol kızım." diyerek annemin elini tuttu.
Beliz odadan çıkmadan önce "sizi yalnız bırakayım." dedi. Muhtemelen o da dışarıda neler döndüğünü merak ediyordu. Gitmeden önce omzunu tuttu ve eğilerek "konuşmaya ihtiyacın olursa dışarıdayım." dedi. Gülümsemeye çalıştım ama başaramadım.
