30.

120 5 1
                                    

Pov. Nagito Komaeda

Chwilę temu z gabinetu wyszedł psycholog. Jezu już mnie nudzi pocieszanie i mówię je, że wszystko będzie dobrze. Moje życie wisi na włosku, a on mówi, że wszystko będzie w porządku. Siedziałem teraz na parapecie i czytałem książkę która mi przyniósł Hajime. Była ciekawa. Nie chce mi się opowiadać fabuły. Wtedy do sali wszedł nie kto inny jak Hajime i parę innych osób.

-Nagito zejdź stamtąd przeziębisz się- powiedział. Ja położyłem książkę na parapecie i do niego podeszłem. Biegać mi zabroniono, a wolę się słuchać. Przytuliłem się do niego. On oddał uścisk.

-Cześć wszystkim- powiedziałem szczęśliwy, że tutaj przyszli.

-Cześć, Nagito wracaj do łóżka. Przecież wiesz, że musisz się oszczędzać- powiedział Hajime. Ja się od niego odsunęłem.

-Hinata-kun to, że chodzę po pokoju nie jest jakimiś ćwiczeniami na wf. Przecież nie biegam ani nie skacze. Oszczędzam się. Nie musisz się o mnie martwić- powiedziałem.

-Będe się martwić. I mam pytanie ile ważysz- spytał. Bałem się tego pytania. Spiełem się, bo to dosyć delikatny temat. Wbiłem wzrok w podłogę.

-O wiele za dużo- powiedziałem.

-Czyli znając życie za mało- powiedział.

-55 kg- powiedziałem szeptem.

-Ile- krzyknęła przerażona Mahiru.

-Wiem to za dużo...- chciałem coś powiedzieć ale mi przerwała.

-Nie! To jest za mało. Patrząc na twój wzrost to najmniej powinieneś ważyć 60 kg- powiedziała. Czyli nie jest tak źle. Chciałem coś powiedzieć ale zaczęło mnie boleć serce. Upadłem na kolana i zacząłem kaszleć. Czułem jak się duszę. Hajime pobiegł do szafki i wyjął z niej odpowiednie tabletki. Jakoś je połknęłem i popiłem wodą. Hajime pomógł mi wstać i położył mnie na łóżku.

-Dalej cię boli- spytał.

-A ból istnienia się liczy- powiedziałem.

-Chodziło mi o twoje serce, a to chyba muszę powiedzieć psychologowi- powiedział.

-A właśnie przypomniałem se. Zmień mi jakoś tego idiotę, bo ja z nim nie wytrzymam. Gada cały czas o tym samym. To jest denerwujące już- powiedziałem.

-Sprawdze co da się zrobić- powiedział.
-----------------------------
Mam nadzieję, że się podobało.
Dziękuję za przeczytanie.
Łącznie z tym 333 słowa.

~Bajo~

Komahina |Pomóż mi|Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz