YAŞ 19 (Ara Verildi)

4. Bölüm

Keyifli okumalar dilerim...

|•|•|•|•|•|•|•|•|

Daha ne kadar hızlı koşabilirdim bilmiyordum. Gözlerimin önündeki hiç bir şeyi idrak edemiyordum. Binalar, insanlar silik bir şekilde geçiyordu. Arkamdaki iki adam ise yorulmamış hala peşimden koşuyorlardı. Sokak, cadde hatta belki mahalle bile değiştirmiş olabilirdik. Nereye koştuğumu bilmeden tek gayem arkamdaki iki dananın beni yakalamaması. Eğer yakalarlarsa çantalarında ki gri silahla beni delik deşik edebilirlerdi.

Nefeslerim ciğerlerime sığmıyordu artık, bacaklarımı hissetmiyordum. Bir yere saklanmam gerekiyordu yoksa daha fazla dayanamayıp bayılabilirdim. Tekrar son bir umut başka sokağa saptım. Bu sokak diğerlerine göre daha tenha bir yerdi. Aferim sana Ayla gire gire böyle bir sokağa gir. Kendime yakınıp saklanacak yer aramaya başladım. Hemen karşımda tamamlanmamış bir binaya girdim. Etraf çok karanlık ve korkunçtu binanın içini sadece dışardaki tek sokak lambası olan sarı ışık aydınlatıyordu. Korkulukları olmayan merdivnelerden hızlıca çıktım. Ardından hemen pencere köşesine çekilip dışarıya baktım. Ortalıkta kimse yoktu sanırım onları atlatmıştım. Yüzümde kocaman bir gülümseme oluşurken arkamda bir takım sesler duydum. Gülümsemem yüzümde solarken hemen arkama baktım. Görünürde kimse yoktu. Belki başka odalardaydılar. Hala düzelmemiş nefeslerimin sesini kısarken yavaş adımlarla sesin olduğu taraftan uzaklaştım. Ama bu sefer bağıran bir ses duyunca yerimde durakladım.

"Onu nasıl kaçırırız, elinde flash bellek vardı!" Bu büyük ihtimalle mavi saçlı adamın sesiydi. Türkçesi bozuk olduğundan yabancı olduğunu anlamıştım. Yerde devrilen metal sesiyle bir şey devirdiğini anladım. Hemen saklanacak başka yer aradım. Yoksa bu ikisi beni bitirirdi. Karanlıkta görebildiğim kadar tutuna tutuna seslerden uzak bir yere çömelip saklandım.

Sesler gittikçe yakınlaşıyordu. Adım sesleri ise hızlıydı. Sessiz bir şekilde nefes alıp verirken ellerimle alnımdaki terleri sildim. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atarken kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. "Nerde bu kız a***koyim?" Ses uzun boylu adamdan çıkarken mavi saçlı adam bağırarak bana seslendi. "Nerdeysen çık ortaya küçük kız, bize o flash'ı ver!" Sona doğru daha fazla bağırarak kulaklarımın zarını patlatacaktı resmen. Adım sesleri benim olduğum bölgeye doğru geldiğinde elimi ağzıma koyup duvara yapıştım. Olduğum odaya doğru gelmişti. Benim olduğum bölge zifiri karanlık olduğu için beni göremiyordu. Ama benden ses çıkarsa o zaman bitmiştim. Ayakları az daha ayaklarıma değicekti ama hemen ayaklarımı ses çıkarmadan geriye doğru götürdüm. "Sergen, ışığı buraya tutsana" mavi saçlı adam, adı Sergen olan uzun boylu adama seslenince gözlerimi kocaman açtım. Eğer ışığı buraya tutarsa buradan cesedim çıkardı. Bildiğim bütün duaları okurken Allah'a yalvarıyordum.

Allah'ım yemin ederim bir daha kardeşlerimi dövmeyeceğim. Dedemin emekli maaşını çalmıycam, anneme of bile demiycem Allah'ım lütfen kurtar beni, lütfen...

Buraya doğru yaklaşan ışıkla kelime-i şehadet getirdim. "Eşhedü en la ilahe illallah ve-" ama ışığın kesilmesiyle kulağa gelen iğrenç bir metal müziği duyuldu. Kısa süre sonra müzik kesildiğinde Sergen denilen adamın konuşmasını duydum. Önümde ise hala bekleyen uyuz mavi saçlı adam vardı.

"Alo, şimdi önemli bir işimiz var. Sonra olmaz mı? Tamam geliyoruz"

Sergen sesini yükselterek "Clay gitmemiz lazım, kızda yok zaten" diyince Mavi saçlı adam yani Clay hemen yanımda olan duvara bir yumruk attı. "Olmaz! Ben o kızı bulucam ve flash belleği alıcam" sinirli sesi beni ürkütüyordu. Bu yüzden sadece olacakları izliyordum.
"Bu daha önemli bir mesele, Clay hemen şimdi gitmeliyiz patron çağırıyor" Clay son kez bağırıp duvarı tekmeledi. Bu da salak mı ne, duvarın ne suçu var? Bir an kendimi duvar yerine koyduğumda hemen bu saçma düşünceyi sildim.