YAŞ 19 (Ara Verildi)

19.Bölüm

Keyifliydi okumalar dilerim...

|•|•|•|•|•|•|•|•|•|

Hayattaki en şansız kim mi? Tabiki de benim. Korku ve endişeyle annemin yanına doğru koştum. Gözleri bana değdiğinde kaşlarını çattı. Mavi gözlerinde sinir kıvılcımları oluştu.

Elinde tuttuğu kutuya göz attığımda içime soğuk bir su serpilmiş gibi hissettim. Çünkü beklediğim gibi bir patlayıcı çıkmamıştı. Siyah renginde bir elbise gördüm. Üstünde pırlantalı işlemeler görünüyordu. SX'in en sevdiğim yönü bana böyle elbiseler vermesiydi. Sanırım bu işin tek iyi bir yanı varsa o da benim görevlerde giyeceğim kıyafetleri kendilerinin vermesiydi.

Annemin ise hala neden bağırdığını anlamamıştım.

"Anne istersen onu bana ver" diyip sessizce elinden kutuyu alacaktım ki hızlıca bana dönüp kutuyu uzaklaştırdı.

"Ayla, kızım bu ne!" Annemin sinirli haline anlam veremezken elinde tuttuğu etiketi gösterdi. Gördüğüm sayılarla ağzım açık öylece kalmıştım. Daha nasıl okunduğunu bile bilmediğim bir sayı yazıyordu orda. Bir dakika orda dolar mı yazıyordu yoksa benim gözlerim mi bozulmuştu.

Çünkü bu elbise 1.982.093 dolar olamazdı. Kesinlikle benden değerliydi.

Annem cevap vermem için beklediğinde ne diyeceğimi şaşırmıştım. O para yüzünden benimde dilim tutulmuştu.

Bir ev değerindeki elbiseye son kez bakıp annemle konuşmak için bir şeyler uydurmaya çalıştım.

"Anne hata olmuş. Ben onu internette 650'ye aldım." Dediğimde kutuyu elime aldım. Annem ise bana daha bir öfkeli bakıyordu. Kadının elinde olsa gözlerinden lazer çıkarıp öldürecek beni.

"Sen beni mi kandırıyorsum Ayla. Çabuk söyle bu kadar parayı nasıl buldun da aldın? Ya da bunu sana kim aldı?"

Yutkunup gözlerine bakmadım. Şimdi ne uyduracaktım ben? Sıkıntıyla oflayıp anneme baktım.

"Anne cidden bu kadar parayı ben buna vermedim. Veremem de." Nasıl vereyim o kadar parayı üzerimdekilerin hepsini satsam o paranın çeyreği olmaz.

"Kim gönderdi bunu sana?" diyip kutunun içindeki elbiseyi gösterdi.

"Pekala asıl soru şu, hayatında biri mi var Ayla?" gözlerimi kocaman açtım aynı zamanda tükürüğüm boğazıma kaçınca öksürmeye başladım.

"Anne ne diyorsun yok öyle bir şey"

"Söyle o zaman Ayla bu elbise ve fiyat ne?" Kaşlarını yukarıya kaldırmış benden cevap beklerken hiç bir şey diyemedim.

"Benden bir şey saklıyorsun" keşke anne keşke sadece bir şey saklasam.

"Anne lütfen sorma" diyip kutuyu içindeki elbiseyle alıp yukarıya hızla çıktım. Gözlerim dolmuştu ve her an ağlayabilirdim. Hepsi SX yüzündendi. Ne diye bana daha önceden haber etmiyorlardı? Kutuyu sertçe yere atmak istesemde içindeki bir servet değerindeki elbiseyi hatırladım.
Yavaşça yatağımın üzerine bırakınca içinde bir de bir ayakkabı olduğunu gördüm. Oflayıp açık saçlarımdan parmaklarımı daldırdım.

Kendimi de yatağa sert bir şekilde atıp yatakta acıyla kıvrandım. Yastığı alıp yüzüme kapattım ve koca bir çığlık attım. Tabi dışarıya sadece sessiz, boğuk bir bağrış gibi geldi. Bir psikopat grup tarafından oyuncak gibi kullanılıyordum. Ailemle de aramı bozuyorlardı ve bunların hepsini bilerek yapıyorlardı. Gözlerimden yaşlar akınca tekrar bir çığlık attım. O anda içeriye hiç girmemesi gereken kişiler girdi. Emir ve Demir.