Secrets (Harry Styles Fanfiction)

Chapter 7

Ήταν χαρούμενος χωρίς  λόγο. Ποτέ μα ποτέ  στην σύντομη  ζωή του δεν είχε νιώσει τόσο γαληνια, τόσο ήρεμα. Μα τι του συνέβαινε? Τι είχε πάθει ο παλιός  του εαυτός?  Τι είχε  απογίνει? Που ήταν όλο το μίσος  και όλοι οι αγριοτητα?
Σηκώθηκε από το κρεβάτι κατευθηνομενος  προς το μπάνιο. Ξαφνικά την είδε μπροστά του! Την γυναίκα  που στοίχιωνε  τις μέρες και τις νύχτες του.  Την γυναίκα που δεν το άφηνε να κοιμηθεί τα βράδια, εκείνη που τον επισκέπτεται  στα όνειρα του κάνοντας τα εφιάλτες.
Πάντα θεωρούσε  τον εαυτό του υπεύθυνο για τον χαμό της. Δεν μπορέσε ποτέ να το ξεπεράσει γιατί πολύ απλά δεν έκανε τίποτα την στιγμή που τον χρειαζόταν. 

29 Απριλίου 2005

Είχαν αποφάσισει  μια εκδρομή εδώ και εβδομάδες. Ήταν η καλύτερη και μεγαλύτερη  ευκαιρία γιατί ποτέ δεν είχαν άδεια και κανείς από τους δύο δεν ήταν διατεθειμενος  να αφήσει  την δουλειά του για να πάει εκδρομή.
Έφτασαν στο Amsterdam ήταν το αγαπημένο μέρος όλων τους! Ο πατέρας του ήταν από εκεί  και έζησε  εκεί τα περισσότερα  χρόνια της ζωής του όμως η ζωή τα έφερε έτσι και πήγε να εγκατασταθεί  στο Λονδίνο.
  Πέρασαν υπέροχα! Επισκέφτηκαν τον παππού  και την γιαγιά, έκαναν  μια βόλτα κατά μήκος  της πόλης και πέρασαν σχεδόν όλο το απόγευμα τους στο πάρκο παίζοντας  και διασκεδαζοντας  με όλη  τους την ψυχή.
Τα παιδιά ήταν πραγματικά ευτυχισμένα, ξέγνιαστα χωρίς να νοιαζονται  για τίποτα και θα καθένα. Ήθελαν να περάσουν αυτές τις ώρες μοναδικά, οικογενειακά.
Όμως όσο και αν κάνεις δεν το ήθελε το φως του ηλίου δεν φαίνονταν  πια και έτσι ήρθε το τέλος  αυτή της πανέμορφης  και πραγματικά  αξέχαστης  μέρας. Η αυστηρή  φωνή του πατέρα διέταξε  τα παιδιά να μπουν στο αυτοκίνητο.
Όχι ότι ήταν κακός. Μερικές φορές ήταν ακόμα καλύτερος και από την μητέρα. Εκείνη τους έδεινε  και καμιά δυνατή  αν τσακωνονταν  ή αν δεν διάβαζαν  ως συνήθως,  γιατί κανείς από τους δύο δεν το είχε με το διάβασμα. Αλλά ο πατέρας....Ο πατέρας ποτέ δεν τόλμησε  να άπλωσε χέρι πάνω τους. Ήθελε να τους κάνει  να πιστεψουν  πως ειναι αυστηρός αλλά ποτέ δεν τα κατάφερνε και αυτο είχε ως αποτέλεσμα  τα παιδιά να ξέσπανε  σε γελοία όταν  τους τρομοκρατουσε.
Η μηχανή  του αυτοκινήτου ακούστηκε  και αφού έβαλαν ζώνες ξεκίνησαν για το ταξίδι της επιστροφής. Ησυχία  δεν υπήρχε στο αυτοκίνητο  τα παιδιά έκαναν  χαζομάρες  και πλάκα ο ένας με τον άλλο ενώ η μουσική ήταν στο τέρμα.
Ο μπαμπας  άφησε το χέρι από το τιμόνι  για να μας ηρεμήσει.