Secrets (Harry Styles Fanfiction)

Chapter 29

Θεέ μου! Τι έγινε? Τι είχαν, τι είχαμε κάνει μόλις τώρα? 

Έβλεπα το ματωμένο στήθος της νεαρής κοπέλας και αυτό που μπορούσα να δω ήταν...Τίποτα. Τίποτα δεν μπορούσα να δω. Δεν ξέρω αν έφταιγαν τα δάκρυα, ο φόβος ή ότι απλός είχε μια κενή ψυχή αλλά δεν μπορούσα να διακρίνω τίποτα. 

Κοίταξα γύρω  μου και είδα τον Harry να με κοιτά ανήσυχα καθώς και τον Louis που τόση ώρα μου μιλούσε. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από το νεκρό σώμα της δυστυχής κοπέλας. Εκεί πεσμένη  στο έδαφος δεν ανήμπορη να σηκωθεί, να μιλήσει, να αναπνεύσει. 

 Κάνω μερικά βήματα προς το μέρος της για να καταλήξω ακριβώς πάνω στο   λεπτοκαμωμένο και πανέμορφο σώμα της. Τώρα πια το αίμα βρίσκεται παντού γύρω της σχιματίζοντας μια λιμνούλα. Αυτό δεν με κάνει να πτοηθώ και έτσι σκύβω ακουμπώντας το πόδι μου μέσα στην κηλίδα αίματος. 

Πιάνω το χέρι της που ήταν καλυμμένο με κόκκινα βραχιόλια και την κοιτά στα μάτια. Εκείνα τα μάτια που από την πρώτη στιγμή με είχαν εντυπωσιάσει τώρα με φόβιζαν. Μπορεί η ψυχή της να είχε πάρει τον δρόμο για τον παράδεισο όμως το κακό βλέμμα είχε παραμείνει.  Αν παρατηρούσες θα έβλεπες ένα σατανικό χαμόγελο να εμφανίζεται κάνοντας την φαντασία σου να οργιάζει για το τι μπορεί να σκέφτηκε εκείνη την τελευταία στιγμή της. 

Και τότε κατάλαβα!

Η Daniel Peazer δεν ήταν κακός άνθρωπος ούτε ο αδελφός μου έφταιξε σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να της έδωσε την ώθηση αλλά οι επιλογές της ήταν που την οδήγησαν στο σκοτάδι. Ήταν η μόνη υπεύθυνη που έκανε την καρδιά της να μαυρίσει  και εξαφάνισε από μέσα της οτιδήποτε καλό. 

Όλα αυτά τα χρόνια αγωνίζονταν για εκδίκηση όμως απέτυχε και τιμωρήθηκε με τον χειρότερο τρόπο.  

Καθώς τα μάτια μου συναντούσα τα άψυχα δικά της μια κραυγή ήταν το μόνο που μπορούσα να βγάλω. Μια δυνατή κραυγή και πολλά δάκρυα ήταν αυτά τα όποια μπορούσα να νιώσω για εκείνο το άτομα που είχε χάσει τον δρόμο του από καιρό. 

Σηκώθηκα και αγκάλιασα όσο πιο σφιχτά μπορούσα τον Harry. Εκείνη την στιγμή δεν με ένοιαζε ότι ήμουν καλυμμένη με το αίμα της ή ότι ο Harry πάτησε την σκανδάλη του όπλου που δεν ήξερα  ότι είχε ή ότι τα αδέλφια μου στέκονταν μαζί με τον Harry και τον Liam. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να κλάψω. 

''Ησύχασε αγάπη μου, πάει, πέρασε''

Η φωνή του ακούστηκε πολύ σιγανά μέσα από τα ουρλιαχτά μου. Με χάιδευε στο κεφάλι και ανάσαινε πολύ σιγά προσπαθώντας να με κάνει να τον αντιγράψω.