Secrets (Harry Styles Fanfiction)

Chapter 34

Έκλεισα δυνατά την πόρτα και κοίταξα από τα γκρίζα τζάμια για να δω τον Louis και τον εξοργισμενο Niall να πλησιάζουν.

Φυσικό ηταν που είχε θυμωσει μαζί μου. Είχε μεγάλη αδύναμια στον μπαμπά και τώρα που η Anna δεν υπήρχε πια ήταν το μοναδικό του στήριγμα. Δεν θα τον προδίδε και δεν θα τον παρατουσε ποτέ όπως εγώ ή ο Louis που πάντα θεωρούσαμε τον πατέρα μας κάτι δεδομένο και θρινουσαμε για την μητέρα μας ακόμα και τώρα που είχα περάσει τόσα χρόνια.

Από την πρώτη στιγμή που έφυγα από εκείνο τι δωμάτιο το μετάνιωσα αλλά δεν άντεχα να βλέπω τον πατέρα μου πίσω από τα κάγκελα μιας φυλακής σε αυτά τα χάλια.

Πίστευα πως ήταν ευγενικός, καλοκαρδος και ότι δεν μπορούσε να πειράξει κανένα αλλά από ότι φαίνεται λάθος σκέφτηκα.

Η Daniel κατάφερε τις τελευταίες της ώρες πάνω στην γη να καταστρέψει μια ολόκληρη οικογένεια. Όχι...Όχι δεν με σκότωσε αλλά απομακρύνε τον πατέρα μου με τον πιο βαναυσω τρόπο. Ο χειρότερος θάνατος για εμένα!

"Δεν θέλω να ξαναρθω εδώ"

Η πόρτες του οδηγού και του συνοδηγού έκλεισαν και η μηχανή ακούστηκε. Σε λίγο βρηακομασταν στον δρόμο. Κανείς δεν είχε όρεξη να μιλήσει για όλα αυτά που είχαν συμβεί ή για κάτι άλλο άσχετο.

Ο Louis κοίταξε από τον καθρέφτη στο πίσω κάθισμα έτσι ώστε τα μάτια του να συναντήσουν τα δικά μου.

"πραγματικά δεν σε καταλαβαίνω έξω"

Η θυμωμενη φωνή του Niall εσπασε την ενοχλητική ησυχία. Η φωνή του είχε γίνει πιο χοντρή και το βλέμμα του είχε αλλάξει. Μπορούσες να το διακρίνεις από της ζαρες στο μέτωπο του και από τον τρόπο που τα φρύδια του πλησίασαν το ένα το άλλο.

"απλός δεν θέλω να ξαναπάω εκεί μέσα"

"Μπορεί να μείνει εκεί μέσα για χρόνια. Τι θα κάνεις τότε? Δεν θα τον ξαναδείς?"

Δεν απάντησα στο εκνευρισμενο τόνο του απλός κοίταξα έξω από το παράθυρο και αναστεναξα

"Estel σου έκανα μια ερώτηση"

"Απλός θέλει χρόνο και μην της φωνάζεις"

Ο Louis προσπάθησε να τον ηρεμήσει αλλά ο Niall θυμωσε ακόμα πιο πολύ.

"όταν εσύ της φωναζες δεν έλεγα τίποτα για αυτό κοίτα την δουλειά σου Louis"

"να κάτσω την δουλειά μου? Είναι αδελφή μου ξέρεις"

"τώρα το θυμήθηκες ότι είναι αδελφή σου? εεε λοιπόν μάθε ότι είναι και δική μου και θα της φωνάζω οποτε γουστάρω"

Σταμάτησαν να μιλάνε για λίγο και επανήλθε η ηρεμία στο αυτοκίνητο.

"απλός ο μπαμπάς είναι ότι μου έχει απομείνει και...."

"πότε θα καταλάβεις πως είσαι ένα μπασταρδο? Ήσουν ένα λάθος και ποτέ δεν σε.ήθελε ο μπαμπάς"

"εγώ μπασταρδο ρε σκουλήκι που τόσα χρόνια πηγαίνουμε με τα νερά σου?"

Ο Louis σταμάτησε το αυτοκίνητο και κατέβηκαν κατω. Άρχισαν να χτυπάνε ο ένας τον άλλο όταν πετάχτηκα από το αυτοκίνητο και τους πλησίασα για να τους χωρίσω.

Όμως όσο και να προσπαθούσα δεν μπορουσα να τους απομακρυνω έτσι το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να τηλεφωνήσω στον Harry

"Έλα μωρό μου που είσαι φασαρία ακούω"

"ήμαστε κοντά στο σπίτι σου έλα με το αυτοκίνητο σε παρακαλώ. Τα αδέλφια μου είναι αναγκασμενα να σκοτώσουν το ένα το άλλο"

Η φωνή μου ετρεμε και εκείνος χωρίς να πει κουβέντα έκλεισε.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ήρθε στο σημείο που ήμασταν και κατάφερε να τους ξεχωρίσει.

Πήγαμε σπίτι του. Εκεί καθισαν ο ένας απέναντι από τον άλλο και κοιτάζοντας με άγριο βλέμμα σαν ζώα έτοιμοι να παλέψουν ξανά.

"Δεν Χρειάζονταιν να έρθεις μπορούσαμε και μόνοι μας"

Είπε ο Louis...

"Ήρθα γιατί μου το είπε το μωρό μου () αν ήταν στο χέρι μου θα σας άφηνα να σφαχτηται με την ησυχία σας"

Με φιλησε και τυλιξε το χέρι του γύρω από την μέση μου.

"μωρό μου γίνεσαι κακός"

Εκείνος με φιλησε και χαμογελασε

"Δεν με νοιάζει και πολύ"

"Λοιπόν εγώ γύρζω σπίτι με τον Niall. Estel?"

Σηκώθηκαν πάνω και με πλησίασαν

"εεε ναι"

Πήγα.να φύγω αλλά ο Harry μου έπιασε το χέρι και με γύρισε για να τον κοιτάξω

"θα την γυρίσω εγώ! Αργότερα"

Χαμογελασε πονηρά και με ξαναφιλησε...

Λοιπόν όπως βλέπετε στον Harry πρέπει να αφιερωσουμε το τραγούδι που λέει "αψυχολογιτος είσαι....."

Lots of love