Secrets (Harry Styles Fanfiction)

Chapter 37

"Και μετά σου λέει υπέροχα αεροπλάνα που δεν σε ζαλιζουν! Ρώτα κι εμένα κυρίε μου τι πέρασα μέχρι να φτάσω εδώ. Και τελικά εσύ μικρή δεν με περίμενες καν"

Άκουσα την λεπτή φωνουλα της Emily μέσα στα αυτιά μου. Ένα πράγμα που με ζαλιζε και παράλληλα με εκνευρίζε τόσο μα τόσο πολύ.

Στην συνέχεια τα παράπονα της έδωσαν θέση στις ατελείωτες περιγραφές της για την χώρα που την φιλοξενούσε και τις υπέροχες γιορτές που είχαν εκεί.

Για λίγο δεν άκουγα τίποτα. Απλός σκεφτόμουν την απότομη αντίδραση του αδελφού μου. Ούτε καν είχε μιλήσει στην κοπέλα. Επέλεξε να φύγει.

Αλλά πάντα αυτό έκανα. Τα παρατουσε στα δύσκολα. Ποτε δεν έκατσε να αντιμετωπίσει μια κατάσταση και να προσπαθήσει να βρει μια λύση.

"Εεεεε Estel είσαι εδώ?!!"

Άκουσα την κρυστάλλινη φωνή της και πριν προλάβει να τελειώσει απάντησα.

"μα και φυσικά σε ακούω"

"ακόμα ταξιδεύεις?"

Ο Louis γέλασε με την αλήθεια της και εγώ απλός κοκκίνισα. Κανένας από τους δύο δεν μπορούσε να καταλάβει τι σκεφτόμουν έτσι επέλεξα να μην αναλύσω το θέμα και απλός να κοκκινισω.

"Λοιπόν θα πεις στον Harry να πάμε για καφέ. Θέλω πολύ να γνωρίσω αυτό το γοητευτικό και περίεργο αγόρι"

"Δεν...Νομίζω να θέλει"

Ήξερα πόσο αντικοινoνικος ήταν ο Harry και ότι δεν ενδιαφερονταν για τις φίλες μου. Απλός ήταν περίεργο και αυτό μου άρεσε.

Και εγώ αυτή της άποψης ήμουν. Δεν είσαι αναγκασμενος να γνωρίσεις τους φίλους του συντρόφου σου. Εκείνον αγαπάς, έτσι κι αλλιώς δεν θα αλλάξει κάτι.

Με είχε κάνει να το καταλάβω από την αρχή ότι δεν θέλει να έχει σχέσεις με φίλους, συγγενείς ή ότι άλλο. Ήθελε απλά εμένα!!!

"έεεε κάνε μια προσπάθεια"

Μου έδωσε το κινητό μου και με κοίταξε στα μάτια.

"για εμένα!!"

Μου χαμογελασε γλυκά και ξεφυσιξα. Ήμουν έτοιμη να φάω κανονική απόρριψη όταν άκουσα την φωνή του στο τηλέφωνο...

HARRY

Καθόμουν στον καναπέ τρογωντας πατατακια όταν άκουσα την πόρτα να ανοίγει.

"Γύρισα"

Άκουσα την θυμωμενη φωνή του Liam να πλησιάζει.

Άρχισα να γελάω δυνατά

"Πακέτο!!!!!"

Φώναξα όταν έκατσε δίπλα μου.

"Μικρέ σταματά. Δεν έφαγα πακέτο απλός ακυρώθηκε η πτήση λόγω καιρό"

Μπορούσες να καταλάβεις από μακρυά τον μεγάλο θυμό του.

"Δεν πειράζει θα δούμε καμία ταινία. Θα πάμε σε κανένα κλαμπ. Όπως παλιά!"

"Όχι ευχαριστώ"

Πήρε ένα πατατακι και με μιας το έφαγε.

"και σου έχω πει να περνεις με ρίγανη. ΑΜΑΝ ΡΕ HARRY"

Μετά από αυτά τα λόγια χάθηκε στο διάδρομο φορτωμένος την βαλίτσα του.

Άκουσα τον χτυπο του κινητού μου και αφού σκουπισα τα χέρια μου το σήκωσα.

"έλα μωρό μου"

"Τι κάνεις?"

Η φωνή της χωρίς χρώμα. Κατάλαβα πως φοβόταν την αντίδραση μου πάνω σε κάποιο θέμα.

"Εσύ τι κάνεις! Κάπως σε ακούω"

"είμαι καλά"

Προσπάθησε να κρύψει την αμηχανία της.

"Λοιπόν θα ήθελες να βγούμε για καφέ σε 10? Είναι και μια φίλη που θέλει να σε γνωρίσει εδώ"

Τώρα καταλαβαίνω τον λόγο που ήταν τόσο απομακρη. Ναι η αλήθεια είναι πως εγώ δεν μου αρέσει να γνωρίζω άτομα από τις οικογένειες των θυμάτων μου αλλά ακόμα είμαι μπερδεμένος.

Αποφάσισα να σταματήσω τον φόβο της δεδομενος την πρόταση της.

"Μα και φυσικά μωρό μου. Αν το θες"

Αμέσως η φωνή της αστραψε και η Estel που γνώριζα εμφανίστηκε ξανά.

"Αλήθεια λες τώρα?"

"Μα και φυσικά. Απλός μπορεί να έρθει και ο Liam?"

"αυτός δεν έπρεπε να είναι στο αεροπλάνο τώρα?"

"Μεγάλη ιστορία θα σου την πω.όταν έρθουμε"

"Σε 10 στο πάρκο"

Κλείσαμε και ανέβηκα πάνω για να ακούσω τον Liam να βρίζει τόσο πολύ που μέχρι και εγώ φοβήθηκα να μπω στο δωμάτιο.

"Έτοιμος να πάμε για καφέ?"

"μα σου είπα δεν πάω ΠΟΥΘΕΝΑ"

Μου φώναξε

"το ξέρω αλλά θα πάω για καφέ με την Estel και μια φίλη της. Έλα να έχω παρέα"

"Ποο καλά"

Είπε βγάζοντας την μπλούζα του. Και φορώντας ένα καθαρό άσπρο φουτερ.

"Ένα θα σου πω! Μελαχρινή, 1'75, της φυλής μας"

"και πως κάνει παρέα με την Estel? Νόμιζα πως απαγορεύεται"

"Για κάποιους όχι. Φιλελευθεροι γονείς"

Είπε καθώς εβγαιναν έξω.

************************************

Hope you like it..

Η κοπέλα στην φωτογραφία είναι η Emily.