Secrets (Harry Styles Fanfiction)

Chapter 32

"Πότε έρχεσαι?"

Δεν το πίστευα πως ήταν εκείνη. Είχα να την δω πάνω από 4 χρόνια και τώρα θα έρχονταν ξανά κοντά μου.

Ήμουν βαθιά συγκινημένη και ενθουσοασμενη.

"Έρχομαι αύριο. Δεν ξέρεις πόσο μου έλειψες Esty μου"

"Και εμένα μου έλειψες"

Ο Harry με κοίταξε στα μάτια που έδειχναν απερίγραπτο ενθουσιασμό. Κούνησε ερωτηματικά το χέρι του και εγώ του έκανα νόημα πως όλα ήταν καλά.

Δεν το πιστεύω πως η παιδική μου φίλη είχα επιστρέψει στο Λονδίνο και αυτή την φορά θα έμενε μόνιμα.

Ήμασταν κολλητές φίλες από το νηπιαγωγείο. Εγώ και η Emily παίζαμε ώρες ατελείωτες μαζί. Ήταν αυτή που μου είχε σταθεί περισσότερο από όλους όταν έχασα την μητέρα μου.

Τότε κατάλαβα πως η Em δεν ήταν απλά μια φίλη αλλά ήταν η αδελφή που ποτέ δεν είχα. Ίσως ήταν καλύτερη και από αδελφή.

"Θα σε δω αύριο"

Έκλεισα το τηλέφωνο. Εκείνος κάθονταν στον καναπέ βλέποντας μια πρωινή εκπομπή με μεγάλη συγκέντρωση.

"Ποιος ήταν?"

"Μια φίλη. Έχω 5 χρόνια να τη δω και έρχεται αύριο"

Έκατσα στην πολυθρόνα απέναντι του. Εκείνος αναστεναξε και έκλεισε την τηλεόραση.

"Πρέπει να σε πάω σπίτι έχεις να μιλήσεις σοβαρά με τα αδέλφια μου"

"Harry με τρομάζεις έγινε κάτι κακό?"

Με πλησίασε και τυλιξε τα χερια μου μεσα στις παλαμες του. Με κοίταξε με τα φετινά του ματιά προσπαθώντας να δείξει πως όλα ήταν μια χαρά αλλά δεν ήταν.

Μπορούσα να το νιώσω από τον χτυπώ της καρδιάς του, από την ταχύτητα της αναπνοής του, από την αγωνία στα μάτια του. Ήξερα πως κάτι είχε συμβεί. Κάτι που εκείνος δεν μπορούσε να μου αποκαλύψει. Μόνο από τα αδέρφια μου μπορούσα να πάρω απάντηση.

Το μαύρο γυαλιστερό του αυτοκίνητο έφτασε έξω από το σπίτι μου. Εκείνος με μια κίνηση έβαλε την ζώνη μου από την θήκη της και στερέωσε τα γυαλιά του στο κεφάλι.

Με φίλησε και άνοιξα την πόρτα

"Τηλεφώνησε μου"

Μετά από αυτά τα λόγια το αυτοκίνητο εξαφανίστηκε αφήνοντας πίσω του σκόνη. Το μόνο που μπορούσα να ακούσω ήταν η μηχανή που όσο πήγαινε και απομακρυνονταν και το μόνο που μπορούσα να δω ήταν η καυτή άσφαλτος