Secrets (Harry Styles Fanfiction)

Chapter 10

Τα φώτο του μεγάλου σπιτιού εμφανίζονταναν όσο πιο κοντά πηγαίναμε. Άγχος, το μόνο που ένιωθα ήταν άγχος. Δεν ξέρω γιατί! Ήταν τόσο υπέροχο και μπροστά του ήμουν ενα τίποτα και δεν θα μπορούσα να είμαι άλλωστε.

"Φτάσαμε"

Η φωνή του διέκοψε τις σκέψεις μου και έκανε πίσω την περιέργεια μου για λίγα δευτερόλεπτα. Το μόνο που έκανα ήταν να βγάλω μια κραυγη. Εκείνος γέλασε αλλά δεν είπε τίποτα μόνο κατέβηκε, έκανε έναν πλήρη κύκλο γύρω από το αυτοκίνητο και μου άνοιξε την πορτ για να βγω.
Το σπίτι ήταν πιο υπέροχο από κοντά. Ήταν σε εκρου αποχρώσεις με ξύλινα παράθυρα. Μπροστά του ήταν ένα γκαζόν που καλυπτε όλο το μπροστά μέρος ενώ μια τεράστια πισίνα υπήρχε στην μέση για να ολοκληρώσει αυτό το υπέροχο σύνολο.
Μουσική αντιχουσε από παντού. Ήταν τόσο ρομαντικά που δεν φαντάζε αλλα περισσότερο σαν ρομαντικό ραντεβού και αυτό με έκανε να νιώθω περίεργα αλλά ταυτόχρονα και τόσο όμορφα. Ήταν η πρώτη φορά που αυτά τα δύο συνεσθήματα συμβίωναν αρμονικά μέσα μου.
Μπήκαμε μέσα στο σπίτι. Ήταν πραγματικά όπως και στο εξωτερικό μέρος. Σε αποχρώσεις εκρου και καφέ αλλά ήταν και τεράστιο. Με ένα μεγάλο καθιστικό αλλά και μια εξίσου μεγάλη τραπεζαρία.
Παντού υπήρχε κόσμος. Άλλοι χορεύαν, άλλοι μιλούσαν αλλά και πολύ φλερταραν μεταξύ τους. Ήταν το πιο ξεχωριστό πάρτι που είχα πάει ποτέ και δεν εννοώ το ότι ήταν Δευτέρα αλλά ότι ήταν πολύ... Πολυ... Πολύ πλούσιο και γενικά για μια σαν κι εμένα ήταν πολύ δύσκολο αλλα ήμουν εδώ με τον Harry έτσι όλα ήταν καλύτερα, πολύ καλύτερα.

"Να ο αδελφός μου"

είπε ο Harry δείχνοντας μου είναι νεαρό που κινούνταν στους ρυθμούς μπλουζ αγκαλιά σε μια κοπέλα.
Πραγματικά δεν έμοιαζε καθόλου με τον Harry. Είχε κοντά, κάστανα μαλλιά και πιο γυμνασμενο σώμα. Απίστευτο! Πιστεύω πως ο Harry είχε το πιο γυμνασμενο σώμα σε αυτή την μικρή κοινωνία που ζούμε αλλά έκανα λάθος. Έπρεπε να υπολογίζω και τον αδελφό του. Ακόμα ο αδελφός του έμοιαζε τόσο, μα τόσο καλό παιδι. Δεν είχε αργεια φάτσα ούτε κάτι μυστήριο και τρομακτικό όπως ο αδερφός μου του. Αλλά το μυστήριο.δεν ήταν που με 'τράβηξε' σε εκείνον? Αφού ήταν το πιο όμορφο πάνω του. Η αθωότητα που προσπαθεί να κρύψει με το να κάνει μια αργεια προσωπικότητα. Ένα τρομακτικό πρόσωπο πολύ έκλεψε την καρδιά.

"ξέρω! Δεν μπορούσα να διαλέξω εγώ τον αδελφό μου "

Είπε κανοντας μια αστεία (για εμένα) γκριματσα σε εκείνον. Το αγορι άφησε την κοπέλα που αγκαλιάζει σφιχτά και κατεύθυνθηκε προς το μέρος μας κοιτάζοντας με μέσα στα μάτια μου με βλέμμα απορίας.

" Γειά σου φίλε!"

Έδωσαν τα χέρια και ο Harry αισθάνθηκε αβολα που ήμουν δίπλα.

"Από εδώ η Estel. Estel από εδώ ο αδελφός μου Liam"

Δώσαμε τα χέρια και κάναμε μια ευγενική χειραψία. Φαίνονταν και τοσο γλυκός και φάνηκε πως από την πρώτη στιγμή με συμπάθησε. Το ίδιο και εγώ. Ήταν καλοκαρδος, υπέροχος κάνοντας με να πιστέψω πως εκεί έμεινε με τον Harry. Είχα και οι δύο απόλυτη καλοσύνη και αγάπη αλλά την είχαν μέσα τους έτοιμοι να την δώσουν στο καθένα που τους πλησίαζε και ζητούσε την πραγματική τους αγάπη.

Μόνο με μια διάφορα.
Ο ένας έδειχνε την αγάπη του και ο άλλος την έκρυβε στα βάθη της καρδιά του.

Πέρασε αρκετή ώρα συζητήσεις με τον Liam. Οι δύο μας είχαμε πιάσει συζήτηση για διάφορα πράγματα και ενδιαφέροντα, που ομολογώ είχαμε πολλά κοινά και αυτό μου άρεσε.
Ο Harry που τόσο η ώρα κάθονταν στην κουζίνα μόνος τους πίνοντας ποτά ήρθε κοντά.

"Estel!! Πάμε για χορό?"

Εκείνη την στιγμή ένα ρομαντικό τραγούδι έπαιξε και εγώ κοκκινησα από την ντροπή μου.

"Νια παιδιά. Πηγαίνετε. Όμως σε συμβουλευω. Δεν ξέρει να χορεύει"

Ο Liam γέλασε και απομάκρυνθηκε κοιτάζοντας πίσω του. Όταν βρήκε μια άλλη ξανθιά, αυτή την φορά κοπέλα, και άρχισε να χορεύει ξανά.

Ο Harry με τράβηξε στο κέντρο της αίθουσας. Τα φώτα χαμηλωσαν και αρχίσαμε να χορεύουμαι ενώ κάνεις δεν μπορούσε να σταματήσει να χαμογελά ή να πάρει τα μάτια του από τα μάτια του άλλου.

Ξαφνικά με έπιασε γέλιο.

"τι?"

Είπε ενώ άρχισε να γελα μαζι μου.

"Δεν φανταζόμουν ποτε πως θα χορεύες μαζί μου. Είσαι απρόβλεπτο αγόρι"

Τα ματιά του γέλασαν πονηρά ενώ στραβόσε το κάτω χείλος του και πήρε πιο πονηρκ ύφος.

"είναι πολλά που δεν ξέρεις για εμένα"

Συνεχίσαμε να χορεύουμαι χωρίς να μιλάμε. Ήταν μια ακόμα γλυκιά σιωπή ου δεν ήθελε να τελειώσει.
Μου άρεσε που πάντα μου έδειχνε την μυστήρια πλευρά του εαυτού του. Με έκανε να θέλω περισσότερο να ψάξω για το χαμένο "εγώ"
Όσο τον γνώριζα πιο πολύ ήθελε να μάθω για την παλιά ξένισια του και έτσι να μπορέσω να λύσω το "μυστήριο Harry Styles"

Όμως δυστυχώς όταν η Estel ανακαλύπτε το σχέδιο που κρύβονταν πίσω από τον έρωτα της ζωής της γιατί το σχέδιο του Harry προχωρουσε με γοργους ρυθμούς προς την καταστροφή της αλλά και στην λύση των ερωτήματων της μικρής αθώα κοπέλας. Αλλά ο Harry ήταν μπερδεμένος τώρα πια. Τι θα έκανε άραγε? Θα μπορούσε να την βγάλει από το μυαλό του και να συνεχίσει το παιχνίδι του?