Secrets (Harry Styles Fanfiction)

Chapter 40

Με το πρώτο φως του ήλιου η μικρή Estel άρχισε να αλλάζει. Δεν ήταν πια εκείνο το μικρό κοριτσάκι. Κάτι άλλαξε μέσα της. Ένιωθε γυναίκα, ήταν μια ολοκληρωμένη γυναίκα πια...Για πόσο ακόμα;

Άνοιξα τα μάτια μου για να τον νιώσω την ζέστη του ανάσα στον ώμο μου και να δω το χέρι του τυλιγμενο γύρω από την μέση μου.

Κοίταξα το σεντόνι και τότε κατάλαβα τι πραγματικά είχε συμβεί. Ήταν κόκκινο, αίμα. Αίμα που συμβολιζε πως πια δεν ήμουν παιδί, πως είχα μεγαλώσει, πως ήμουν πραγματική γυναίκα έτοιμη να ζήσει επιτέλους όπως επιθυμεί.

Το χέρι του απομακρυνθηκε από την κοιλιά μου και κατευθυνθηκε στα σγουρα, κάστανα μαλλιά μου. Εκείνος με χαιδεψε και με φωνή βραχνη είπε

-καλημέρα πως νιώθεις?

-Περιεργα

Ήταν η μόνη λέξη που μπορούσε να περιγράψει αυτό τι μεταβατικό στάδιο.

-πρέπει να σηκωθω

Είπα και βρέθηκα όρθια με μια απότομη κίνηση.

Πόνος ήταν το μόνο που μπορούσα να νιώσω. Η κοιλιά μου πίστευα πως είχε σπάσει και τα ποδια μου δεν είχαν την δύναμη να σηκωθουν.

-Σιγα σιγά σήκω

Με συμβουλεψε και σηκώθηκε πάνω. Φόρεσε ένα καθαρό άσπρο μποξερακι και πλησίασε το γυμνό κορμί μου.

-Άσε με να σε βοηθήσω

Με τυλιξε με το σεντόνι και με βοήθησε να ξεκολλήσω από εκείνο το ματωμενο κρεβάτι.

-Πήγαινε στο καθρέφτη Estel. Κοίτα το πρόσωπο σου. Λάμπεις!

Προχώρησα στον ξύλινο καθρέφτη που διακοσμουσε το δωμάτιο του και κοίταξα διακριτικά και ντροπαλα τον ολοσωμο καθρέφτη του.

Πράγματι ήμουν διαφορετική. Τα μάγουλα μου ήταν κατακοκκινα. Τα χείλη μου απέκτησαν ένα πορφυρο χρώμα και..Και της έμοιαζα τόσο πολύ.

Τώρα μπορούσα να καταλάβω τον Louis. Ήμουν σαν την μητέρα μου. Ίδια μαλλιά, ίδια μάτια.

Για μια στιγμή εμφανίστηκε εκείνη πίσω μου και η ομοιότητα ήταν ακόμα πιο εμφανή.

Και τότε το θυμήθηκα..

Χθες, χθες συνέβη. Εκεί που τα κορμιά μας γίνονταν ενα. Μέσα στους οργασμους και τον δύο μας. Στα κλειστά μου μάτια εμφανίστηκαν δύο σκιές. Δεν μπόρεσα να αναγνωρισω πρόσωπα.

Το μόνο που θυμάμαι είναι δύο μορφές. Μια γυναίκα και έναν άντρα να κάθονται να μας κοιτάνε κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου. Ήταν ζευγάρι, ένα αδικημενο ζευγάρι που μάλλον ζούσε σε αυτό το σπίτι κάποτε. Ή μάλλον...