Secrets (Harry Styles Fanfiction)

Chapter 20

To Imagine άλλαξε όνομα και εικόνα γιατί πολύ απλά κανείς δεν μπορούσε να προφέρει όλων αυτό  τον γλωσσοδέτη. 

Το καινούριο όνομα είναι Secrets...

Είχαν περάσει εβδομάδες και εκείνος είχε αρχίσει να το χωνεύει όλο αυτό. Δεν τον είχε επιρρεασει και πολύ. Δεν ήταν στην κατάσταση την δική μου και φυσικά ούτε σε εκείνη που είχε πέσει ο Louis χρόνια τώρα. 

Ή μάλλον τον είχε πειράξει  και πολύ μάλιστα αλλά ο  Niall κατάλαβε αυτό που εγώ και ο αδελφός μου έχουμε να καταλάβουμε χρόνια τώρα. Κατάλαβε πως η μητέρα του έφυγε και πως δεν θα την φέρει πίσω αν κλειστεί στον εαυτό του. Κατάλαβε πως πρέπει να αφήσει πίσω την κακή αυτή ανάμνηση και με τις καλές αναμνήσεις να προχωρήσει  μπροστά. Εκείνη χάθηκε αλλά εκείνος ήταν ακόμα ζωντανός. Έβλεπε, μύριζε, αισθάνονταν και θα συνέχιζε την ζωή του. 

Είχε κοντά του ανθρώπους που τον στηρίζουν και θα τον στηρίζουν για όλη του την ζωή. Είχε τους φίλους του (λίγους αλλά καλούς), είχε τον πατέρα του που τον στήριζε σε κάθε δύσκολο βήμα του αλλά είχε και τα αδέλφια του που τον τελευταίο καιρό του στάθηκαν πιο πολύ από κάθε άλλη φορά.  

Θα συνέχισε αργά και σταθερά να διανύει αυτό το σκληρό μονοπάτι της ζωής κρατώντας το χέρι των αγαπημένων του ανθρώπων. Αλλά δεν θα την ξεχνούσε, πάντα θα είχε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του, εκείνη ήταν που κατέκτησε την καλύτερα θέση μέσα του και τώρα δεν μπορούσε κανείς να την βγάλει από εκείνη. 

Κουβαλούσε πάνω κάτι που ήταν πραγματικά δικό της. Κουβαλούσε το υπόνημο  της, κάτι που ποτέ δεν θα άλλαζε.  Από την πρώτη στιγμή, εκείνη στο μαιευτήριο, που άκουσε το κλάμα του για πρώτη φορά, που τον αγκάλιασε και του υποσχέθηκε πως ακόμα και όταν δεν θα είναι κοντά του θα τον προστατεύει, τότε που τον είδε πρώτη φορά να χαμογελά και  να δακρύζει. Από τότε ήξερε  πως αυτό το παιδί έπρεπε να κουβαλήσει το υπόνημο της, το υπόνημο Horan έτσι ώστε ποτέ να μην χαθεί. 

Τις φωνές που είχε ρίξει η γιαγιά τότε. 

''Δεν ντρέπεσαι? τι θα πει ο κόσμος?''

Όμως εκείνη για πρώτη φορά δεν την ένοιαζαν  ούτε την ενοχλούσαν οι φωνές τις μάνας της απλός κοιτούσε το μωρό με την ελπίδα πως ο πατέρας του κάποια στιγμή θα χωρίσει και θα μπορούν να είναι μαζί. 

Ο Ernest φυσικά και συμφώνησε με το υπόνημο αφού ήξερε πως αγαπούσε την γυναίκα του και δεν πρόκειται να την χώριζε απλός αγαπούσε και την Anna αλλά με αυτή δεν είχαν μοιραστεί 3 χρόνια γάμου όπως   με την μαμά, την νεράιδα του όπως συνήθιζε  να την λέει ο πατέρας μου.