Secrets (Harry Styles Fanfiction)

Chapter 38

Γύρισα το βλέμμα μου για να συναντηθώ με τα μάτια του ξεχωριστού αγγέλου μου. 

Ο ξεχωριστός μου άγγελος σήμερα έλαμπε από χαρά. Κάτι είχε αλλάξει πάνω του. Τα σκούρα ρούχα του και τα καστανά μαλλιά του έμοιαζαν διαφορετικά. Την λάμψη του μπορούσες να την διακρίνεις χωρίς αρκετή προσπάθεια.  

Ο φύλακας, ο μαύρος φύλακας μου χαμογέλασε καθώς με πλησίαζε. Ξαφνικά μπόρεσα να δω τα κατάμαυρα πουπουλένια φτερά του  να εμφανίζονται. 

''Οι άγγελοι δείχνουν τα φτερά τους μόνο σε αυτούς που αγαπούν αληθινά''

Σκέφτηκα. 

Όμως δύσκολο να βρεις πραγματική αγάπη την εποχή που ζούμε. Κυριαρχεί το μίσος, η καχυποψία και οι προκατάληψη. 

Και όμως, με άφησε να δω τα πανέμορφα φτερά του. 

Αμέσως χαμογέλασα. Είχε επιτέλους καταφέρει να τον κάνω να αγαπήσει κάποιον. 

Εκείνος ο τρομακτικός και    διαφορετικός άγγελος κατάφερε να αγαπήσει πραγματικά στην ζωή του και ήμουν πραγματικά περήφανη για εκείνον. 

Δίπλα του ο ρομαντικός Liam, που έτσι κι αλλιώς είχε κερδίσει το φωτεινό στέμμα από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε, διέφερε από τον αδελφό του. 

Δεν πρόλαβα να σκεφτώ γιατί αμέσως το βλέμμα μου στράφηκε προς την Emily. Τα μάτια της ήταν κολλημένα πάνω στον Liam. Περιεργάζονταν το κορμί του και δεν μπορούσε να ''μαζέψει τα σάλια της''

''Γεια σου Estel'''

Το ομορφόπαιδο με αγκάλιασε πρώτο και μου ψιθύρισε στο αυτή. 

''Ποια είναι αυτή η πανέμορφη δεσποινίς?"

Αμέσως έφυγα από την αγκαλιά του και χαμογέλασα στην  Emily. 

''Em από εδώ ο Liam..Liam η Em" 

'' Είναι Emily''

Με διόρθωσε εκείνη και έδειξε το πιο ανόητο χαμόγελό της στον Liam. 

''Esty μου τι κάνεις?''

ο Harry με φίλησε ενώ έμπλεξε το χέρι του στα μαλλιά μου. 

''Από εδώ η Em..ily''

Αντάλλαξαν μια τυπική χειραψία αφού και ο Harry ήταν αντικοινωνικός και η Em πολυ ντροπαλη και μπήκαμε στην καφετέρια.

Η Emily άρχισε να μιλάει για το ατελείωτο ταξίδι της και όλα εκείνα τα μέρη που είχε επισκεφθεί μέχρι τελικά να φτάσει στην Γλασκόβη όπου και ήταν η μόνιμη κατοικία της. Μιλούσε για την κουραστική δουλειά αεροσυνοδού και  δεν σταμάτησε να παραπονιέται για το πόσο σε ζαλίζουν τα αεροπλάνα. Ναι παρόλο που ήταν αεροσυνοδός δεν της άρεσαν καθόλου τα αεροπλάνα. Σε κάθε της πτήση έπρεπε να βγάλει ότι είχα φάει πρώτα και μετά να ξεκινήσει η πτήση. Βεβαία, αυτά δεν τα έλεγε αφού δεν ήθελε να γίνει ρεζίλι μπροστά  στους δυο ξένους και πόσο μάλλον στον Liam.

Δεν σταμάτησαν λεπτό να κοιτάνε ο ένας τα μάτια του. Όταν εκείνη σταμάτησε την μουρμούρα τα μάτια τους έπιασαν δουλειά. Ήταν το μέσο επικοινωνίας τους. Τα μάτια μπορούσαν να εκφράσουν τα συναισθήματα που ένιωθαν εκείνη την στιγμή. Αγάπη, απλή-αγνή αγάπη. 

Το τηλέφωνο μου διέκοψε αυτή την ρομαντική στιγμή. 

''Σπίτι σε 5. Mας θέλει ο Ν.

Louis ''

''Πρέπει να φύγω θέλει να μας μιλήσει ο  Niall''

''Και με τι θα πας? Με τα πόδια θες πάνω από ένα τέταρτο''

είπε η Em χωρίς να πάρει τα μάτια της από τον Liam.  

''Θα σε πάω εγώ μωρό μου''

ο Harry άρπαξε τα κλειδιά. 

''Έλα με τα πόδια''

είπε χωρίς να νοιάζεται για τον αδελφό του. Έπιασε την μέση μου και βγήκαμε έξω. 

''Είσαι διαφορετικός σήμερα Harry''

Μου χαμογέλασε. 

''Πάντα είμαι διαφορετικός όταν είμαι μαζί σου μωρό μου''

Ξεκίνησε το μαύρο αυτοκίνητο καθώς έβαζα ζώνη. 

''Το Σάββατο γίνετε πάρτι στο σπίτι μας θα έρθεις?''

με ρωτησε 

''ΕΕΕΕ φυσικα''

''Οκ τα λεμέ θα σε πάρω κάποια στιγμη''

ειπε και εξαφανιστηκε μόλις μπήκα σπίτι