Destiny Played it Well

EPILOGUE

1 year later...

"Olivia? Yohoo... Where are you baby??" kanina pa ako nag lilibot dahil kanina pa nag tatago si Olivia. She's playing hide and seek again. "Olivia... Come out, come out wherever you are..." magaling talaga mag tago tung batang ito. I was about to turn around para pumasok na sa mansion when I heard something from the shrubs.

"Achoo~" that's what I heard. So sa mga damuhan ka lang pala nag tatago bata ka. I come up with a plan na palabasin na bumalik na ako sa loob.

"Hmm... Where could little Olivia be?" umakto akong di alam kung asan siya. "Fine, I'll just go back inside. It looks like she's not here." sinadya ko pa marinig niya yung sinabi ko and I heard her chuckled behind the shrubs. Umakto akong nag lalakad pero pumunta lang ako sa likod ng puno malapit sa pinagtataguan niyang damuhan. Pag silip ko ay nakita ko siyang unti-unting lumabas na naka-tingkayad ang paa para di marinig yung kada tapak niya sa mga dahon.

"Hehehe..." how cute her playful side is. Nung palakad na sana siya papasok sa mansion ay ginulat ko siya pag labas ko sa puno.

"GOTCHA!"

"AHHHH!!!" she shouted and halos tumalon na ang earwax ko sa tinis ng boses niya.

"Oh shoot! Olivia?! Olivia?!" rinig kung sabi ni Simon sa loob ng bahay at dali-daling lumabas para hanapin kung saan nang gagaling yung boses. "Olivia? What happened? Are you okay?" Simon asked at kinarga pa si Olivia to check on her.

"HAHAHAHA..." natatawa nalang ako sa itsura ng batang ito. Kulit-kulit kasi, mahilig mag tago.

"Why? What happened?" confused na tanong ng asawa ko.

"Kanina ko pa siya hinahanap kaya ayan, nagulat nung lumabas ako sa likod ng puno." pinisil-pisil ko pa ang matambok niyang pisnge. She's so clever at the age of 2, hindi siya iyakin but ang tinis ng boses niya pag sumisigaw, tipong earwax mo ang kusang lalayas sa tenga mo. "I'm sorry baby if I startled you, I didn't mean to scare you." lambing ko sakanya. Ayon, naka ngiti na ulit siya na ikinatuwa namin pareho ng asawa ko.

"Olivia??? Mommy's here.." rinig namin si Jen sa loob ng bahay. Nag mistula namang signal sa pandinig ni Olivia ang boses ng Mommy niya kaya nag papababa agad siya kay Simon at nag tatatakbong pumasok sa loob.

"She's so adorable." Simon commented and inakbayan agad ako saka hinalikan ako sa noo. Indeed she's adorable. Tinignan ko lang ang asawa ko while he was looking at Olivia na enjoy na enjoy sa pagkain ng donut na dala ni Jen.

"Guys? Come on, nag dala ako ng donuts." pag-iimbeta pa niya. Jen asked me a favor if pwede ko ba daw bantayan muna si Olivia habang may importante siyang dadaluhan na meeting. Who am I to say no to this cutie patotie baby?

"Oh! Sunod kami." sagot ko. Napagod na paa ko kakalakad and parang sumasakit yung tiyan ko. "Aww... Oww.." inda ko. Si Simon naman ay hinawakan ako agad nung para na akong matutumba.

"Are you okay? Oh gosh. You need to sit down." aktong bibitbitin na ako ni Simon ay may lumabas na mainit na liquid sa akin.

"Si, Si, Si... I think this is not normal anymore." nag simula na sumakit ang likod. Agad na tinigna ni Simon ang paa ko then he look shock. "W-What?" I asked na kinakabahan.

"Don't panic, okay? Don't panic. Breath in, breath out." he said. "Jen! Can you get our bags please? Erah's about to give birth." rinig kung sabi ni Simon kay Jen at halos lumuwa ang mata ni Jen while looking at us pero agad na pumasok sa loob para kunin ang bag namin. "Adi, just relax okay. Inhale, exhale." kahit masakit na ang tiyan ko ay sinunod ko yung sinabi niya. Pinag-aralan ito namin ng asawa ko nung sumali kami sa the baby's class. Tuturuan kami ng lahat ng tungkol sa baby at paano ang gagawin pag mag la-labor na ako.